Πάσπαργος – Κριτική

Τρεις άνθρωποι ενώνονται χώρο-χρονικά από μια μικρή βραχονησίδα στα ανατολικά του όρμου Καρφά, μεταξύ της Χίου και της μικρασιατικής ακτής. Οι ιστορίες τους είναι προσωπικές και ταυτόχρονα παγκόσμιες γιατί αφορούν στην Ιστορία, και στον τρόπο που έχει να βιάζει την μετακίνηση των ανθρώπων από τις εστίες τους. Κι ύστερα είναι όλοι οι υπόλοιποι, εκείνοι που στάθηκαν τυχεροί κι ήταν από την άλλη πλευρά της Ιστορίας, και είδαν αυτούς που άφησαν την εστία τους να έρχονται να απειλήσουν(;) την δική τους. 

Το νέο θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα «Πάσπαργος», δεν είναι ένα ακόμα έργο για το προσφυγικό, είναι μια παράσταση για την κατανόηση της Ιστορίας, του τρόπου με τον οποίο επηρεάζει την μετακίνηση των πληθυσμών, και μια ανάγκη ανάγνωσης εκ νέου των ουμανιστικών αρχών. Ο «Πάσπαργος» είναι ένα έργο που αναδεικνύει τις ομοιότητες στο πέρασμα των χρόνων και σημειώνει τον ανθρώπινο παρωπιδισμό.  Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας σκηνοθετεί ο ίδιος το κείμενο του, μέσα στο πολυμήχανο και πολυσήμαντο σκηνικό της Έβης Χρήστου. Οι βάρκες που παραπέμπουν σε φέρετρα, αλλά γίνονται και πόρτες και δέντρα, καθώς επίσης και οι βαλίτσες που κουβαλά η Έφη Κιτσαντά, που φέρουν εντός την οικογένεια της είναι μοναδικής αισθητικής και χρηστικής αξίας.

Οι τρεις ερμηνευτές, φορείς και αφηγητές τριών διαφορετικών ιστοριών, διατηρούν ερμηνευτικά την συνθήκη της ιστορίας τους. Έτσι, σαν τα φαντάσματα ενός προσφυγικού μουσείου που βρίσκεται πάνω σ’ αυτή την βραχονησίδα, με τα ρούχα και την μιλιά της εποχής τους, αφηγούνται μια ιστορία, που δεν γνωρίζει σύνορα, ή χρόνο. Ο Κώστας Κουτρουμπής είναι ένας καταπληκτικός ηθοποιός που υποτάσσεται στον ρόλο του με ένα τρόπο χαρισματικό, όσες φορές τον έχω παρακολουθήσει, με ένα λόγο που ρέει φυσικά ενώ οι σωματικές του παύσεις δίνουν στο θεατή την δυνατότητα να επικεντρωθεί σ’ αυτό που ακούει. Η Έφη Κιτσαντά, διηγείται την ιστορία της με αφοπλιστική αλήθεια, μεταχειρίζεται τα ρούχα της με ένα τρόπο σαν να μετρά μαζί τους το ταξίδι της σπιθαμή προς σπιθαμή. Η απορία της είναι τόσο γνήσια, που δεν μπορεί παρά να αποσβολώσει και τον πιο δύσπιστο. Η πραγματική ανατροπή είναι ο Γιάννης Τσάκωνας, καθώς ο μικρός αυτός Νερούδα, υποδεικνύει πόση παθογένεια κρύβει η περίφημη «ένταξη», και πόσο επικίνδυνος μπορεί να αποβεί ο φόβος για το ξένο. Η ερμηνεία του ήρεμη και ευχάριστη έρχεται σε αντιδιαστολή με τις ιστορίες των άλλων δύο, μέχρι την απόλυτη ανατροπή, και μια ξεχωριστή ερμηνευτική κορύφωση από τον ίδιο. 

Η παράσταση «Πάσπαργος» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Τηλέμαχου Τσαρδάκα στο Θέατρο Άλφα – Ιδέα, είναι μια πρόταση επανεξέτασης της ατομικής μας θεώρησης, ευθύνης και κατανόησης μιας Ιστορίας που δεν ορίζουμε αλλά μας ορίζει. 

Info Παράστασης