Περί Γιόγκα(ς) και έτερων δεινών

Σου έλεγα, ή μάλλον σου έγραφα λοιπόν, ότι βρίσκομαι αυτήν την περίοδο σε πλαίσια εξεύρεσης ηρεμίας, ευεξίας και τα τοιαύτα - πράγμα που όπως έχουμε αναλύσει στο πρόσφατο παρελθόν δεν εξαρτάται μόνον από μένα, αλλά και από το περιβάλλον μου - άμεσο και έμμεσο.

Μέσα λοιπόν στα πλαίσια της ευεξίας και της πνευματικής και σωματικής βελτίωσης (ΠΝΕ.ΣΩ.ΒΕ), αποφάσισα ο δύσμοιρος να ξεκινήσω διάφορα και πολυποίκιλα προγράμματα εκγύμνασης, μπας και αφενός ξυπνήσω τον κοιμισμένο-κουρασμένο-γηρασμένο μεταβολισμό μου, κι αφετέρου να κοιμίσω τους διάφορους πόνους σε αυχένα, πλάτη κπ.

Τα διάφορα, πολυποίκιλα προγράμματα είναι τα εξής δύο (2), την Τρίτη TUMBAO - το οποίο μη φανταστείς, είναι κάτι σε χορό, κάτι που προσομοιάζει σε ζούμπα, μούμπα, ρούμπα - όπου στην αίθουσα είμαι εγώ, ο δάσκαλος, 50 γριές και νιες, ένας χοντρός και η μουσική που τα πάθη εξημερώνει και χορεύουμε ως ζουρλοί αλλά με τέμπο και ρυθμό και μιας κι εγώ παιδιόθεν είμαι συνηθισμένος σε αίθουσες χορού ανακτόρων το λιγότερο, αλλού βαρούν τα τύμπανα κι αλλού χορεύει η νύφη, αλλά δουλίτσα γίνεται, ο ιδρώτας ρέει άφθονος και οι θερμίδες καίγονται ως πέλετ σε σόμπες νέας τεχνολογίας.

Την Πέμπτη λοιπόν και σε αναζήτηση του εσώτερου εγώ μου, της συμπαντικής μου σύνδεσης με το Α Κενταύρου και τα σχετικά, ξεκίνησα γιόγκα.

Πριν σου πω τα τι και τα πως και σε ενημερώσω για την αρχαία αυτή μέθοδο πνευματικής και σωματικής σύνδεσης και ολοκλήρωσης, θα σου πω ότι όσον αφορά εμένα, δεν είχα ποτέ - ούτε καν ως παιδί - καμία μα καμία σωματική ευελιξία. Αυτό δηλαδή που παίρνεις το πόδι και το τυλίγεις 3 στροφές γύρω απ το χέρι και όλα αυτά τα εξωτικά ήταν, είναι και θα είναι ένα άπιαστο όνειρο, βλέπεις το γονίδιο του μπαμπά κοιμότανε την ώρα της σύλληψης και πήρα της μαμάς, εξόν του υπέροχου χαμόγελου είμεθα αμφότεροι μονοκόμματοι, οπότε από μπαλέτα και συναφή, ούτε λόγος.

Και πάω που λες πριν κάνα μήνα ή και λίγο παραπάνω να κάμω γιόγκες, να γενώ κι εγώ ένας γιόγκι διαλεχτός - απ τους λίγους.

Στο πρώτο μάθημα αντιλαμβάνομαι ότι η αναπνοή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, πρέπει κανείς να αναπνέει σωστά, βαθιά και από τη μύτη - και με τους ρυθμούς που κάπνιζα εγώ (τώρα με το ηλεκτρονικό ευτυχώς μειώθηκε κατά πολύ) οπότε είχαμε εξ αρχής θεματάκι. Ποια βαθιά ανάσα μαντάμ, που να τη βρω ο έρμος, το ένα ρουθούνι κλειστό, το άλλο μισάνοιχτο ίσα που να μπαίνει ολίγη από οξυγόνο να διατηρούμαι ζωντανός - αντιλαμβάνεσαι. 

Και μετά, αρχίζουν τα δύσκολα, δηλαδή ασκήσεις σε αλλοπρόσαλλες στάσεις σώματος (γάτα, σκύλος, κόμπρα, είσαι μια κόμπρα) με ηρεμία, γαλήνη και ο ιδρώτας να ρέει τόσο άφθονος μέχρι που αφυδατώθηκα πλήρως και ήρθε η έρμη η δασκάλα να με ρωτήσει αν είμαι καλά γιατί με το χρώμα το μπορδοροδοκόκκινο που είχα πάρει, σου λέει η γιόγκερ - θα μου μείνει αυτός και θα με κλείσουν μέσα.

Παρόλα αυτά, επέζησα και όχι μόνον αυτό, επεδίωξα να εμβαθύνω περισσότερο στα μυστήριά της.

Στο δεύτερο μάθημα, αφού κάναμε όλα τα σχετικά ζώα και φυτά και το ποσοστό του νερού στο σώμα μου από 70% είχε πέσει στο 17%, κάναμε χαλάρωση κι εκεί που ταξιδεύαμε στο άπειρο και ένα λευκό φως είχε εισέλθει από το μέτωπο και καθάριζε το σώμα μας κι έβγαινε απ τα δάχτυλα και αλλού - με πήρε ο ύπνος. Όταν λέμε με πήρε ο ύπνος, εννοούμε ακριβώς αυτό που λέμε. Ύπνος βαθύς, με όνειρα. Ύπνος χαλαρωτικός και υπέροχος. Ύπνος καθαρτικός και φρέσκος. Και μερικά λεπτά μετά, ακούω μια φωνή σαν απ το υπερπέραν, να με καλεί στην πραγματικότητα λέγοντάς μου να γυρίσω στο πλάι στην εμβρυϊκή στάση. Κατατρόμαξα. Τινάχτηκα με λίγο σάλιο στην άκρη του στόματος και για αρκετή ώρα δεν ήξερα ούτε που βρισκόμουν, ούτε ποιος είμαι, ούτε τίποτα. Μετά που αντιλήφθηκα, καταντράπηκα - αλλά δεν πρέπει να είχα ροχαλίσει γιατί δεν διέκρινα γελάκια γύρω μου.

Χτες λοιπόν - πιο προχωρημένος πια, κι εκεί που είμαστε όρθιοι με το ένα πόδι ψηλά, υποτίθεται τεντωμένο (η χοντρή κυρία μπροστά μου μια χαρά το τέντωνε, εγώ πάλι μην το ψάχνεις), λέει η υπέροχη δασκάλα να κατεβάσουμε τη λεκάνη, να ισιώσουμε τη φυσική λόρδωση του σώματος και να χαλαρώσουμε ουρήθρα και σφιγκτήρα ώστε να φύγουν οι εντάσεις.

Τι λέτε μαντάμ. Ζούμε στην Ελλάδα της κρίσης, χειμωνιάζει και μένα χτες μου έφερε κι έφαγα ρεβύθια εξαιρετικά, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, απ το καλοκαίρι και μετά οι χαλαρώσεις που θα αρχίσουμε τα λαδερά. Τώρα έχουμε όσπρια. Αυτά να τα πείτε αλλού που τρώνε ρύζια, άκου εκεί...

Επιμύθιον. Πλάκα πλάκα, η γιόγκα είναι μια εξαιρετική εκπαίδευση. Μπορεί να γελάω με αυτά που μου συμβαίνουν αλλά το αποτέλεσμα μετά από κάθε συνεδρία είναι εξαιρετικό. Στην επροτείνω ανεπιφύλακτα - ακόμα και μετά από γίγαντες.