Περί Πουλιών ...

Έχεις πάει στα μαγαζιά να ψωνίσεις, βλέπεις στη βιτρίνα ένα μπλουζάκι που σ’ αρέσει και λες «Εντάξει είναι αρχή ακόμα του μήνα, ας μπω να ψωνίσω και βλέπουμε πως θα ζητιανέψω για το υπόλοιπο του μήνα». Αν μπεις σε μαγαζί βιαστικός και ψάχνοντας κάτι συγκεκριμένο είναι πιο πιθανό να συναντήσεις το Γέτι, παρά υπάλληλο να σε βοηθήσει. Αν μπεις χαλαρός, με διάθεση βόλτας και κοιτάγματος, θα σε σταματάει κάποιος κάθε 5 βήματα για να δει αν εξυπηρετείσαι, πώς μπορεί να σε βοηθήσει, αν ψάχνεις κάτι, ποιο είναι το νόημα της ζωής, τι ψήφισες και άλλα τέτοια ερωτήματα που προσπερνάς, μαζί με τον υπάλληλο, με ένα «Απλώς κοιτάω, ευχαριστώ». Αυτό σπανίως τον αποθαρρύνει βέβαια, οπότε συνεχίζει να σε ακολουθεί για να σχολιάζει το κάθε ρούχο που πιάνεις 

-Μα πολύ ωραία η πασμίνα αυτή, να την πάρετε κύριε. Σας φωτίζει το τούτο σας 

-Όχι, ξέρετε, την έριξα κατά λάθος και τη σήκωσα

-Σας πάει πολύ. Έχει και 10% έκπτωση από ό, τι βλέπω

Άλλες φορές, συνεχίζει να σε ακολουθεί με την ευλάβεια και προσοχή σκύλου που σε βλέπει με ένα κομμάτι ζαμπόν, ώστε να ελέγξει μην τυχόν και κλέψεις κάτι, καταλήγοντας να φεύγεις εκνευρισμένος από το μαγαζί. Σε αυτές τις περιπτώσεις που διαθέτουν αντικλεπτικό σύστημα στην έξοδο, αν δεν έχεις αγοράσει κάτι, νιώθεις κάπως αμήχανα φεύγοντας με το βλέμμα του σεκιουριτά να σε ακολουθεί. Και σκέφτεσαι αγχωμένα ότι έχεις μια μπλούζα στην τσάντα σου από πριν και αν χτυπήσει ο συναγερμός για κάποιο λόγο, άντε να τους αποδείξεις ότι αυτή την μπλούζα ναι μεν την πουλάνε εδώ, αλλά την είχες ήδη αγοράσει άλλη φορά και όχι δεν έχεις την απόδειξη 6 μήνες μετά και στην τελική ας την ξαναπληρώσεις. 

«Γεια σας, θα ήθελα το μπλουζάκι της βιτρίνας σε μαύρο large παρακαλώ», με τον πωλητή να σου απαντάει ότι σε μαύρο το έχει μόνο σε medium, εσύ να υπολογίζεις πόσο μπορείς να κρατήσεις την αναπνοή σου και να αποφασίζεις ότι δεν βολεύει ιδιαίτερα και τελικά να καταλήγεις να το αγοράζεις σε κόκκινο με πράσινη ρίγα και χρυσά κρόσια, ξέροντας από τη στιγμή που το πληρώνεις ότι δεν πρόκειται να το βάλεις ποτέ. Κι όχι μόνο δεν θα το βάλεις ποτέ, αλλά δεν θα παίρνεις ποτέ την απόφαση να το πετάξεις, πιστεύοντας ότι κάποτε θα το βάλεις, όπως πίστευες ότι η Τασία στην πέμπτη δημοτικού θα σε αγαπούσε για πάντα.

Κάποιος ίσως αναρωτηθεί γιατί διάβασε όλη αυτή την εισαγωγή με το μπλουζάκι σε άλλο χρώμα από το επιθυμητό, αλλά ας προχωρήσουμε στην είδηση. Διαβάζουμε ότι 40χρονος στην Μεγάλη Βρετανία υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση πέους, μόλις την τρίτη στην ιστορία. Η εγχείρηση διήρκησε 10 ώρες και πραγματοποιήθηκε από τους γιατρούς που είχαν αναλάβει και την πρώτη στα χρονικά. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που η εγχείρηση διήρκησε τόσο πολύ, αφού τόσο χρόνια μετά, λίγο η πρεσβυωπία, λίγο το τρέμουλο στα χέρια, λίγο το να θυμηθούν που μπαίνει τι («λες να μπαίνουν πρώτα τα στρογγυλά ή το ανάποδο;»), να οι δέκα ώρες. 

Ο ευτυχής Άγγλος ασθενής ένιωσε κάτι να σκιρτά πάλι μέσα του (ή έστω πάνω του γενικά), αφού απέκτησε πάλι το μέλος που είχε χάσει πριν 17 χρόνια. Το μόνο πρόβλημα, αν μπορεί κάποιος να το ονομάσει έτσι, είναι ότι ο ασθενής είναι μαύρος και το μόσχευμα λευκό («Δεν το έχετε σε μαύρο; Αχ καλά, βάλτε μου το λευκό, δεν πειράζει»). Ο ασθενής πιθανότατα ξύπνησε μετά την εγχείρηση, ρώτησε αν όλα πήγαν καλά, οι γιατροί του το επιβεβαίωσαν, αυτός κοίταξε κάτω, «Συγγνώμη γιατρέ, έχετε σίγουρα τελειώσει; Το βάλατε όλο; Α, εντάξει. Όχι τίποτα, απλώς μου φαινόταν κάπως λίγο». Ο 40χρονος άνδρας έχει ήδη απευθυνθεί σε τατουατζή, ο οποίος είναι αυτός που γνωστοποίησε την ιστορία και θα αναλάβει να χρωματίσει με μελάνι το νέο μέλος, ώστε να ταιριάζει με το υπόλοιπο σώμα και να υπάρχει ομοιομορφία. Οι γιατροί ευελπιστούν ότι ο οργανισμός του δεν θα απορρίψει το μόσχευμα και ο ξανανιωμένος άνδρας θα μπορεί να κάνει σεξ σε περίπου 6 μήνες («Με προσοχή Nicki ε; Είναι καινούριο, μην το σπάσουμε κι αυτό»).

Κλείνουμε το σημερινό άρθρο με την είδηση ότι έπιασαν ένα περιστέρι στα σύνορα του Κουβέιτ με το Ιράκ, το οποίο μετέφερε ναρκωτικά. Η στήλη έχει εκφράσει πολλάκις την απέχθεια της για τα περιστέρια, οπότε η συγκεκριμένη είδηση δεν μας κάνει εντύπωση, σαν περίεργη είδηση στο Νομό Ηλείας. Το περιστέρι έκρυβε, σε μια μικροσκοπική τσάντα που μετέφερε, 178 χάπια του ναρκωτικού κεταμίνη. Πιθανότατα ήταν ιδρωμένο και συμπεριφερόταν περίεργα και νευρικά, γι’ αυτό τράβηξε την προσοχή των αστυνομικών. Ακόμα και τα περιστέρια, από απλοί μεταφορείς μηνυμάτων (και κουτσουλιών) κατέληξαν βαποράκια. Καταραμένη κρίση.