Πράγματα Που Θα Έπρεπε Να Εξαφανιστούν

Αν κάποιος δει παλιότερες ταινίες για το πως φαντάζονταν οι άνθρωποι τον 21ο αιώνα και το μακρινό τότε 2018, θα συναντήσει ιπτάμενα αυτοκίνητα, ταξίδια στο χρόνο, αποικίες στο διάστημα και άλλα τέτοια φανταστικά. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική με τον κόσμο να φτάνει σε νέα επίπεδα ηλιθιότητας, προκαλώντας έκπληξη πως καταφέρνουν να επιβιώνουν, τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς. Ας δούμε μερικά πράγματα που θα έπρεπε να εξαφανιστούν, αλλά δυστυχώς όχι μόνο δεν το κάνουν, αλλά αυξάνονται με την ταχύτητα σπριντ που ακολουθεί τη φράση «το τραπέζι 4 μπορεί να περάσει στον μπουφέ». 

Τα κοινά προφίλ στο Facebook

Αυτή η μάστιγα του 21ου αιώνα, που ξεκίνησε δειλά-δειλά και πλέον εξαπλώνεται με τρομακτικούς ρυθμούς. Maria Giorgos Nikolaou Pappas. Συνήθως θα κάνει share κάποιο post του David Avramides 0fficial ή από το «Αλητάκι» συνοδευόμενο από τριαντάφυλλα και κάποια φράση που ακούγεται πολύ ψαγμένη, αλλά δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι κάτι τύπου «Αν πας μπροστά, δεν θα πας πίσω» με κάποιο δικό του/της σχόλιο να συνοδεύει τα σοφά αυτά λόγια («Έτσι δεν είναι;»). Οι άνθρωποι με το κοινό προφίλ θα κάνουν like στον εαυτό τους, θα απαντήσουν με υβριστικά σχόλια κάτω από κάποιο post του Σπορ FM, θα στείλουν μήνυμα σε κοινούς φίλους τους προκαλώντας μπερδέματα με το ποιος είναι ποιος («Τασία, δεν άντεξα. Το λέρωσα το στεφάνι μου», «Καλά του κάνες του κερατά μωρέ, έχει κάνει μια καράφλα σαν αεροδρόμιο. Και βάζει και το μαλλί από εκείνη την πλευρά σαν καθηγητής μαθηματικών, λες και δεν το ξέρουμε. Με ποιον μωρή τρελή; Με εκείνον τον παίδαρο που είχες ξαναπάει από τη δουλειά ε;», «….» (ο χρήστης Maria Giorgos Nikolaou Pappas γράφει), «Και να σου πω και κάτι άλλο; Αφού μου έχεις πει τόσες φορές ότι λόγω μεγέθους δεν σε ικανοποιεί. Ε έπρεπε κι εσύ να νιώσεις λίγο γυναίκα», «Προσπαθώ να σου πω τόση ώρα ότι είμαι ο Γιώργος»). Πραγματικά ακατανόητη η ανάγκη ενός ζευγαριού να έχει κοινό προφίλ, αλλά και κάθε είδους υπερβολές στις οποίες πρέπει να κάνουν τα πάντα μαζί, λες και πρόκειται για σιαμαίους ή κάποια άλλη politically correct λέξη που δεν θυμάμαι. Το κοινό προφίλ, σύμφωνα με τους ειδικούς, δείχνει τα πρώτα δείγματα άνοιας ή απλώς παντόφλας («Όχι θα τον αφήσω εγώ να κάνει like στην κάθε τσούλα. Έχεις πρόβλημα Μάκη μου; Έχεις κάτι να κρύψεις;») Εεε τους όρχεις του ίσως;

Οι Αντρικές Εσπαντρίγιες 

Ο παραπάνω τίτλος δεν ισχύει, αφού δεν υπάρχουν αντρικές εσπαντρίγιες. Υπάρχουν απλώς γυναικείες εσπαντρίγιες σε μεγαλύτερα νούμερα. Το παπούτσι αυτό εκθρόνισε από την θέση των πιο ντροπιαστικών παπουτσιών τα πέδιλα με κάλτσα και στρογγυλοκάθισε στην κορυφή με τον αέρα του νικητή. «Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα σου, είναι ένα πολύ βολικό καλοκαιρινό παπούτσι!». Εκτός του είναι άσχημες και αποτελούν μια παραίτηση από τη σεξουαλικότητα σου; Ίσως οι εσπαντρίγιες είναι τα πρώτα δείγματα ότι η σεξουαλική σου ζωή έχει τελειώσει ή έστω ότι δεν σε ενδιαφέρει πια. Της ίδιας οικογένειας, αλλά από άλλο σόι, («από την πλευρά του γαμπρού είμαστε εμείς παιδιά»), τα σοσόνια για άντρες. Ναι, αυτά τα πολύ χαμηλά καλτσάκια εννοώ, που θα φόραγε μια μπαλαρίνα. Ότι δηλαδή υπάρχει κάποιος άντρας που θα πάει σε ένα κατάστημα και θα ρωτήσει την πωλήτρια «Συγγνώμη που έχετε σοσόνια νούμερο 45;». «Και τι να φορέσουμε ρε έξυπνε με τα χαμηλά παπούτσια ή αυτά που δεν θέλουμε να φαίνονται οι κάλτσες;». Ό, τι φορούσες τόσα χρόνια ρε μεγάλε. Ενώ τώρα που κάνεις την υπερμεγέθη και υπερτριχωτή μπαλαρίνα είναι καλύτερα δηλαδή;

Δίπατα γυναικεία παπούτσια με άσπρη σόλα

Ω θεέ. Τα σατανικά μυαλά που μεγάλωσαν τα νούμερα στις εσπαντρίγιες και τις ονόμασαν «αντρικές» είναι πιθανότατα πίσω από τα δίπατα γυναικεία παπούτσια με άσπρη σόλα. Παπούτσια καθαρά αντισεξουαλικά, με απώτερο στόχο την επιστροφή του σύγχρονου ανθρώπου στην εκκλησία, τον μοναχισμό και στη σταδιακή υπογεννητικότητα, λόγω έλλειψης σεξουαλικής διάθεσης, κάτι σαν τα συμπαθή πάντα δηλαδή. Αυτά, μαζί με τα All star με τακούνι (Αθλητικά με τακούνι!!!) και τα Birkenstock είναι τα πιο άθλια γυναικεία παπούτσια. Μα πρέπει να πας στην παραλία με αυτά τα σαν τακούνια; Στην παραλία; Ψιθυρίζεται σε επιστημονικούς κύκλους ότι όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο μιας πλάκας ή ενός πειράματος που βρέθηκε στις σκυλοφαγωμένες σημειώσεις του Παβλώφ, για το πως ο άνθρωπος μετά την επανάληψη πολλών άσχημων εικόνων, αρχίζει να τις βρίσκει συμπαθητικές. Ή τουλάχιστον ό, τι μπόρεσαν να διαβάσουν από τα σαλιωμένα χαρτιά. Θα μου πεις, με την επανάληψη catchy στίχων έκαναν καριέρα οι μισοί τραγουδιστές των ‘90s. Σωστό. 

Τα παντελόνια μέχρι τον αστράγαλο για τους άντρες

«Αχ κοίτα τον τύπο που κάθεται στο bar, πόσο ερωτικός είναι με τον αστράγαλο του να ξεπροβάλλει κάτω από το ρεβέρ;», είναι μια φράση που δεν είπε ποτέ καμία γυναίκα. Τι συμβαίνει με την μόδα; Γιατί τα αντρικά παντελόνια πρέπει να σταματάνε πιο πάνω, σε στυλ «ήταν κοντός ο μακαρίτης»; Δεν γνωρίζω αν αυτά τα παντελόνια ονομάζονται κάπως, όπως τα κάπρι ή 3/4 που ξεβράστηκαν πριν λίγα χρόνια, αν κάποιος γνωρίζει μπορεί να με βοηθήσει στα σχόλια. «Αστράγαλος είναι αυτός που φαίνεται; Αχ, τρελαίνομαι!». Αν από κάτω δεν φαίνεται αστράγαλος, φαίνεται κάποια υποτίθεται αστεία κάλτσα, αλλά το μόνο αστείο είναι η προσπάθεια των άνω των 35+ κατόχων τους να φανούν τζόβενα. Έχοντας το ίδιο κούρεμα και μούσι από όταν βγήκα από τον στρατό, ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει για την μόδα και την πιστή ακολουθία αυτής, αλλά υπάρχουν πράγματα που με θλίβουν. Στην ίδια συνομοταξία μπαίνει με περίσσια άνεση και το αντρικό παντελόνι με μεγάλα σκισίματα. Καταλαβαίνω ότι είναι «μέσα στην μόδα» και άλλα τέτοια, αλλά δεν χρειάζεται να βλέπω το συμπιεσμένο τριχωτό μπούτι σου που πασχίζει να βγει από την τρύπα. Ούτε και στρας στο παντελόνι! 

Τα ικαριώτικα

Εντάξει δεν εννοώ τα ικαριώτικα τραγούδια γενικά, αφού αυτά είναι μια χαρά. Εννοώ αυτό τον μικρό πανικό που γίνεται κάθε φορά που παίζει ένα ικαριώτικο. Κάθε ούγκανος που σέβεται τον εαυτό του, με την πρώτη νότα ικαριώτικου βιολιού θα μετατραπεί σε κάποιον Νουρέγιεφ των παραδοσιακών, θα χωθεί σε έναν τεράστιο κύκλο με άλλους Νουρέγιεφ και θα δημιουργήσει ένα πράγμα πιο αργό και δυσκίνητο κι από την γραφειοκρατία του Δημοσίου. Ο ούγκανος που σέβεται τον εαυτό του θα φωνάξει αρκετά «έι» μέσα στο κομμάτι, θα μπερδέψει τους δίπλα αφού δεν ξέρει να χορεύει, θα χύσει το μισό κρασί του στους διπλανούς, θα κεράσει τίμιες αγνές καλοκαιρινές μυρωδιές απαλλαγμένες από αποσμητικά και άλλες τέτοιες φλωριές και θα θυμηθεί το Καλοκαίρι του2017 στον Χριστό και τις Ράχες. Καλά, το τελευταίο δεν ισχύει, καθώς ήταν τόσο πιωμένος που δεν θυμάται καν ότι πήγε Ικαρία. Τα ικαριώτικα είναι μια χαρά, η τόση μόδα που επικρατεί γύρω από αυτά είναι που τα καταστρέφει για εμένα, αλλά και ότι αποτελούν το starter pack κάθε ούγκανου. Αυτά και οι συναυλίες του αγαπημένου Θανάση Παπακωνσταντίνου. «Τι γίνεται παιδιά; Κι εσείς για τη συναυλία του Θανασάρα είστε; Α, ικαριώτικα έχει σήμερα; Οκ, μας κάνει»

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα

Άλλη μια μόδα που αργά ή γρήγορα θα πάρει τη θέση που της αξίζει. Νομίζω το πιο αστείο από αυτά είναι ότι βλέπεις πιτσιρικάδες να «ατμίζουν», λες και η χρόνια εξάρτηση τους από το τσιγάρο τους οδήγησε εκεί. Θες να καπνίσεις φίλε μου; Κάπνισε. Δεν θες; Μην καπνίζεις. Τι νόημα έχει το ηλεκτρονικό τσιγάρο; Στο δικό μου το κεφάλι το ηλεκτρονικό τσιγάρο παίρνει τη θέση που του αξίζει δίπλα σε άλλα faux, ντεμέκ και άχρηστα πράγματα για αναποφάσιστους ανθρώπους. Για παράδειγμα ο ντεκαφεϊνέ καφές («Μμμμ μ΄αρέσει ο καφές, αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ»), ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. («Θέλω να ψηφίσω αριστερά, αλλά μην με πουν και κομμουνιστή») και άλλα τέτοια. Σε κάθε γωνία υπάρχει κάποιο κατάστημα με υγρά, φίλτρα και άλλα τέτοια ατμοσυμπράγκαλα, σε κάθε παρέα υπάρχουν αρκετοί που ατμίζουν και όλοι οι υπόλοιποι νιώθουμε ότι μυρίζουμε έναν τεράστιο ηλεκτρονικό ναργιλέ, ο οποίος ακούγεται κιόλας έτσι, με τις μπουρμπουλήθρες του και όλα. Το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρουμε καν αν είναι πιο υγιεινό, σίγουρα είναι πιο γραφικό και οι μισοί θιασώτες του, κάνουν και κανά κανονικό τσιγαράκι, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, με το πρόσχημα ότι τους τέλειωσε το υγρό, η μπαταρία, το φίλτρο ή, επιτέλους, η ντροπή.