Πτήση, με πιάνει πτήση

Παλιά που λες, όταν οι μέρες ήτο ανθηρές και ξέπλεκες, ήθελες να πας ταξίδι κι έπαιρνες το αερόπλανο και ήσουν μες στις χλιδές. Τι βαλίτσα 20 kg κουβαλούσες ανερυθρίαστα κι έφευγες τριήμερο και είχες πάρει ακόμα και την αποκριάτικη στολή καλού-κακού, μη σε καλέσουν εκεί στα ξένα σε μπαλ μασκέ και δεν έχεις μαζί την Κολομπίνα και σε κακοχαρακτηρίσουν, και να τα αρώματα και τα διάφορα φιαλίδια μες στις βαλίτσες, και τα κασκόλ και τα παλτό και το κάθε τι.

Άλλαξαν όμως βρε παιδί μου οι καιροί, βγήκε η Ράιαν η Ερ και σου είπε θες μανδάμ να πας Ρώμη με 40 € πήγαιν έλα; Θα σε πάω αλλά βαλίτσα δεν έχει. Ό,τι χωρέσεις στο τσαντί το 8κιλο και πολύ σου είναι. Τα υπόλοιπα φόρεστα πάνω σου και γδύνεσαι στην άτρακτο. Έλα όμως που αυτή το λέει, είμαι low cost mουσιού, οπότε μη μιλάς που σου ζυγίζω και σου μετρώ το τσαντικό και αν είναι 2 χιλιοστά μεγαλύτερο θα το πέσεις το σαραντάρι – εκεί το ξέρεις και αν δεν θες δεν πας βρε παιδί μου.

Ζηλέψανε και οι άλλες, οι κανονικές ντε, και βγάλανε λέει το πρόγραμμα το λάιτ, να, σαν αναψυκτικό ή γάλα. Το επικοινώνησαν κιόλας ότι σου δίδουν ευελιξία, αλλά εκεί στα ψιλά γράμματα αντιλαμβάνεσαι ότι σε δουλεύουν ψιλό γαζί μιας και δεν φτήνυναν την οικονομική να την κάνουν οικονομικότερη, αλλά ακρίβυναν το δικαίωμα της βαλίτσας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια λιγότερο οικονομική με τη δυνατότητα μεταφοράς Κολομπίνας και λοιπών τιμαλφών.

Στην αρχή μου κακοφάνηκε, σιγά σιγά το προσάρμοσα. Πήρα ειδικό βαλιτσάκι σωστού μεγέθους και ό,τι χωρέσει χώρεσε και τα υπόλοιπα δεν πειράζει, μιαν άλλη φορά. Βέβαια, έτσι που υποχρεώνεσαι να έχεις μόνο χειραποσκευή, είναι και το θέμα με τα υγρά – που κακό ψόφο να έχουν εκείνοι που έκαμαν τρομοκρατίες και δεν μπορώ να πάρω τη μους για τα μαλλιά – όχι ότι έχω μαλλιά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Και μπαίνεις στη διαδικασία να κουβαλάς μέχρι 10 μίνι μπουκαλάκια σε ειδικό σακουλάκι – και την οδοντόκρεμα μαζί και το μασχαλέξ, με φόβο και τρόμο μην κρατήσουν την κολώνια τη Ντιόρ την ακριβή, που σου τέλειωσαν τα δείγματα κι εκείνη περνά δεν περνά.

Έστω ότι και αυτό το συνηθίζεις και πράττεις αναλόγως.

Ερχόμαστε μετά στα του φαγητού – κι εδώ πρόκειται περί πίκρας μεγάλης.

Παλιά που λες, στην τότε Ολυμπιακή, είχαν σερβίρει πλήρες γεύμα με γαρίδες και κάτι άλλο, τι ψωμιά, τι τυριά, τι κρασιά και επιδόρπιο. Τώρα η Ολυμπιακή σερβίρει ένα Κυκλαδίτικο έδεσμα, 1χ1 cm το οποίο λίγη πρεσβυωπία να έχεις δεν είναι ορατό δίχως γυαλιά. Είχαμε επίσης γράψει πέρσι για το μαγικό κουτάκι της Swiss  που χώραγε ένα πλήρες γεύμα για την Τίνκερ Μπελ – αλλά ήταν πλήρες τουλάχιστον.

Πριν λίγες μέρες πήγαμε στην όμορφη Βιέννη και πετάξαμε με τη Austrian Airlines, η οποία είναι και Star Alliance και Star του σινεμά και είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε θαυμάσιες γαστριμαγικές εκπλήξεις που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.

Έρχεται που λες η έρμη η αεροσυνοδός – που ήτο όλες μιας κάποιας ηλικίας για κάποιο λόγο, και σου έχει επιλογή μενού. Είτε αλμυρό, ή γλυκό. Όχι και τα 2 μαζί για να μην αναστατωθεί το πεπτικό σύστημα και βρισκόμεθα σε αεροπλάνο και δεν είμαστε για τέτοια. Οπότε, ο χαρούμενος και πεινασμένος επιβάτης είχε την ευκαιρία να απολαύσει είτε μια γκοφρέτα της Milka με φουντούκι, γύρω στα 60 γραμμάρια, ή ένα πολύ μικρό σακουλάκι με αλμυρά κρακεράκια, τύπου εκείνα με τα ζώδια αλλά κατάτι μικρότερα και σαφώς λιγότερα κι εντελώς άγευστα.

Η χαρά μας και η ικανοποίησή μας όπως αντιλαμβάνεσαι, ήταν πολύ μεγάλη και η πτήση πέρασε με τις κοιλιές χορτασμένες και τον ουρανίσκο μουδιασμένο απ την ηδονή.

Στο γύρνα μας περίμενε μεγαλύτερη έκπληξη μιας και οι 2 επιλογές συμπεριέλαβαν τη γνωστή μας γκοφρέτα και ένα μήλο. Ένα μήλο που λες, μη φανταστείς μεγάλο, μεσαίο προς φιρίκι ήταν το οποίο και απόλαυσε η συνεπιβάτης μου εξ αριστερών η φαρμακομύτα που διάβαζε την κρυφή γοητεία του εντέρου, έπινε τομάτο τζους και προσπαθούσε να πείσει τα παιδιά της ότι το εν λόγω μήλο ήταν ωραίο.

Μπορεί και να ήταν, δεν ξέρω. Εγώ γκοφρέτα έφαγα!