"Be the Miracle" - Γίνε το θαύμα...

Η καρδιά αυτής της πόλης πάντα χτυπούσε στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές γύρω από την Πατησίων και αυτό δεν έχει αλλάξει. Το κενό, που δημιουργήθηκε από το ρεύμα μετεγκατάστασης των παλιών Αθηναίων στα προάστια καλύφθηκε από μετανάστες, που συγκεντρώθηκαν στις περιοχές αυτές και τους ξανάδωσαν ζωή. Οι μεγάλοι δρόμοι παραμένουν πολύβουοι και πολυσύχναστοι ως αργά το βράδυ, η εμπορική κίνηση στα μικρομάγαζα δεν σταματάει ποτέ και οι ατέρμονες συζητήσεις στα πεζοδρόμια είναι το πιο κοινό θέαμα. 

Στον πυρήνα αυτής της μεγάλης περιοχής, που εκτείνεται στα νότια της Πατησίων, στην διασταύρωση της Μιχαήλ Βόδα με την Σμύρνης, ένα μικρό, ήσυχο, στενάκι από τα τόσα και τόσα, βρίσκεται ένα εντυπωσιακά μεγάλο κτίριο, που ανήκει στην Καθολική Εκκλησία. Και σ' αυτό ακριβώς το κτίριο βρήκε φιλόξενη στέγη μια ομάδα ανθρώπων, που αποφάσισαν να προσφέρουν ό,τι περισσότερο μπορούσαν στο πιο πολύτιμο κύτταρο μιας κοινωνίας: στα παιδιά!

Τα παιδιά έχουν πάντα ανάγκες - μιαν αγκαλιά, λίγο περισσότερη φροντίδα και προσοχή, έναν καλό λόγο, υποστηρικτικό. Πράγματα ανεκτίμητα, για τα οποία δεν χρειάζονται τόσο οι υλικοί πόροι όσο το περίσσευμα ψυχής, η διάθεση να προσφέρεις στα παιδιά αυτό, που έχεις: χρόνο και κάτι από τον εαυτό σου.                

Αυτό το σκεπτικό βρίσκεται στον πυρήνα του "Κέντρου Αρρούπε", που οφείλει μεν την επίσημη επωνυμία του στον ιεραπόστολο Pedro Arroupe, αλλά είναι πιο γνωστό ως "Be the miracle". 

Στις εγκαταστάσεις του "Be the miracle" βρίσκουν κάθε μέρα καταφύγιο περίπου 100 παιδιά. Μερικά είναι παιδιά μεταναστών, άλλα είναι παιδιά, που χρειάζονται ένα πιάτο φαγητό, κάποια έχουν ανάγκη από λίγη βοήθεια στα μαθήματά τους ή από μια καθοδήγηση για να γεμίσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους. Και οι εθελοντές του Κέντρου γίνονται καθημερινά οι ίδιοι το θαύμα που έχουν ανάγκη αυτά τα παιδιά, όπως καταγράφεται αναλυτικά εδώ. 

Το Κέντρο είναι ανοιχτό κάθε μέρα, από το μεσημέρι κι έπειτα, και υποδέχεται παιδιά, μετά το σχολικό ωράριο. Όσα παιδιά γευματίζουν στο Κέντρο προσέρχονται νωρίτερα. Αργότερα, όλα τα παιδιά, χωρισμένα πια σε τρεις μεγάλες κατηγορίες - Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου - καθοδηγούνται στην μελέτη των μαθημάτων τους, καλύπτουν τα κενά τους και απασχολούνται με τρόπο δημιουργικό.

Πριν από λίγες μέρες, είχα την χαρά και την ξεχωριστή τιμή να ξεναγηθώ στο Κέντρο από τον φίλο Κώστα Παντελίδη. 

Είδα τον χώρο, όπου ένας αριθμός παιδιών σιτίζεται κάθε μέρα.

Είδα τις αίθουσες, με τα θρανία και τα εποπτικά μέσα διδασκαλίας, όπου βρίσκουν βοήθεια με τα μαθήματά τους, όσα παιδιά την χρειάζονται. 

Είδα το θέατρο, όπου τα παιδιά διοχετεύουν την δημιουργικότητά τους και εκφράζουν την καλλιτεχνική τους φύση.

Πιο πολύ, όμως, είδα ευτυχισμένα παιδιά, παιδιά χαμογελαστά και ήρεμα, παιδιά, που ένοιωθαν ασφαλή, καθώς κάποιος τους έδινε σημασία, ασχολείτο μαζί τους.      

Κι είδα και εθελοντές, με εκείνη την λάμψη της εσωτερικής χαράς στο βλέμμα, που μονάχα η προσφορά, το δόσιμο, καταφέρνει να  μας κάνει να νοιώσουμε.          

Όντας ο ίδιος από τους βασικούς μοχλούς του Κέντρου Αρρούπε, ο Κώστας Παντελίδης, που ασχολείται με το θέατρο, βασίστηκε στις εμπειρίες των παιδιών, για να γράψει ένα μικρό θεατρικό έργο με τίτλο "Bullying" και να περάσει σε παιδιά και μεγάλους μηνύματα χρήσιμα για την ενδοσχολική βία, την αντιμετώπισή της, την ίδια την στάση των παιδιών. Καθοδηγώντας σκηνοθετικά τα παιδιά του Κέντρου, θα παρουσιάσει το έργο την Άνοιξη του 2015 στο θέατρο του κεντρικού κτιρίου της Μιχαήλ Βόδα. 

Θα είμαστε, βέβαια, εκεί - αλλά στο μεταξύ αξίζει να δούμε φωτογραφίες από τις πρόβες.

Aξίζει να δούμε τα παιδιά, που αγωνίζονται να εκφρασθούν, να νοιώσουν κομμάτι μιας κοινωνίας, που συλλογικά αντιμετωπίζει κι αυτή τις δικές της συχνά ανυπέρβλητες δυσκολίες, αλλά που, χάρις σε πρωτοβουλίες όπως το "Be the Miracle", επιμένει να μην ξεχνάει τα παιδιά της!..        

Photos : John D. Carnesiotis