Rabbit Hole IV

Rat race

Βραβείο καλύτερης παιδικής παράστασης, καλύτερης παράστασης (γενικά), καλύτερης gay παράστασης, καλύτερη ανδρική ερμηνεία, καλύτερη γυναικεία ερμηνεία, καλύτερη τρανς ερμηνεία, πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού, καλύτερου σκηνοθέτη, καλύτερα σκηνικά, κοστούμια, μουσική, τιμώμενα πρόσωπα....

Να με συγχωρέσετε, δεν καταλαβαίνω. 

Γιατί να θέλω να είμαι καλύτερος από τον άλλο? 

Μέσα από την σκέψη και την παρατήρηση (που κανείς δεν θα μου πάρει) νιώθω ότι μόνο καλύτερος δεν είμαι. Πάντα θα υπάρξει κάποιος πιο καλός από μένα. Αυτό είναι το υγιές. Ο ένας δίνει το δικαίωμα στον άλλον να τον ξεπεράσει για να πάμε όλοι μαζί ένα βήμα παραπέρα προς την εξέλιξη του εαυτού μας και των γύρω μας. Η μεγαλομανία και η εγωπάθεια μας ωθούν ( κατ' εμέ ) σε μία υποτιθέμενη συγκίνηση. Ότι, ξαφνικά, ο κόπος μας αναγνωρίζεται.

Πάλι δεν καταλαβαίνω.

Ποιός "κόπος" μας αναγνωρίζεται?

Εάν κόπος μου είναι το καλύτερο δυνατό του εαυτού μου ως προς την εξέλιξη του, εγώ δεν είμαι κι αυτός που θα μου το αναγνωρίσει ή από την άλλη μεριά, εγώ δεν είμαι αυτός που έχω χρέος απέναντι στον εαυτό μου να τον προστατέψω από τον εαυτό μου? Η υποτιθέμενη συγκίνηση προσωποποιείται στους άλλους. Νιώθω χαρούμενος γιατί αναγνωρίζομαι. Γιατί με δέχονται οι άλλοι. 

Γιατί όμως χαίρομαι με την αναγνώριση τους αφού ολα ξεκινάνε από το βαθύτερό μου πάθος να ξεχωρίζω από αυτούς ως "καλύτερος" ? Στην πραγματικότητα κι εδώ είναι η παγίδα, θέλω να είμαι μέρος αυτής της συγκεκριμένης κοινωνίας έτσι ώστε να με ξεχωρίσουν αυτοί ως καλύτερό τους για να καλύψω τις δικές μου ανασφάλειες, τους δικούς μου φόβους και να νιώσω σημαντικός.

Για ποιόν "κόπο" μιλάμε τελικά... Κόπος είναι η προσπάθεια του καθενός από εμάς να κάνει καλύτερο τον εαυτό του. Ο δικός του προσωπικός "σταυρός" , αν θέλετε. Αυτή είναι η ζωή μας, ο παράδεισος και η κόλαση μας, εμείς διαλέγουμε, είτε να προσπαθήσουμε μαζί να γίνουμε καλύτεροι είτε να τρέχουμε αδιάκοπα πάνω σε μια ρόδα που δεν έχει τελειωμό, σαν ποντίκια.