Scream inc. & Orchestra live at City Garden | Review

Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα τους Scream inc. πριν ανακοινωθεί η συναυλία τους στο City Garden. Οι πληροφορίες που βρήκα και πάλι δεν ήταν πολλές, αλλά αρκούσαν για να πάρω τον δρόμο για το City Garden Festival: Ένα συγκρότημα που διασκευάζει Metallica από την Ουκρανία και ακολουθεί την λογική των δύο S&M των Metallica, κάτι που σημαίνει heavy metal και ζωντανή συμφωνική ορχήστρα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Ο χώρος έξω το Christmas Theater (και έξω από τα Ολυμπιακά Ακίνητα Γαλατσίου) έχει διαμορφωθεί σε έναν όμορφο ανοιχτό χώρο, με ήχο που ήταν πολύ καλύτερος από αυτό που περίμενα. Καρέκλες, τραπεζάκια και χώρος για όρθιους δεξιά και αριστερά, οπότε υπήρχαν όλες οι δυνατές επιλογές για μια συναυλία. Κόσμος όλων των ηλικιών, γονείς με παιδιά και με τα t-shirts Metallica να κυριαρχούν. Πρώτη έκανε την εμφάνιση της η ορχήστρα που πήρε την θέση της στις δύο άκρες της σκηνής. Στη συνέχεια πήρε θέση στη σκηνή η μαέστρος και η ορχήστρα ξεκίνησε με το Ecstasy of Gold. Με την εμφάνιση του συγκροτήματος στη σκηνή, ακούσαμε το επίσης instrumental “Call of Ktulu” και εμείς μεταφερθήκαμε στο “Berkeley Community Theater” που ηχογραφήθηκε το S&M. 

Για τις επόμενες δύο ώρες ακούσαμε μετγάλο μέρος του S & M, με πολλά κομμάτια με διαφορετική ενορχήστρωση, αλλά με το συγκρότημα να αναπαράγει επιτυχώς σε όλες τις περιπτώσεις την ατμόσφαιρα του δίσκου. Ακούσαμε «For Whom The Bell Tolls”, “The Memory Remains”, “No Leaf Clover”, “Fuel”, “Bleeding Me”, “Wherever I May Roam”, “One”.  Το συγκρότημα έπαιξε επίσης το “Unforgiven II”, το οποίο δεν ήταν σε κανένα S&M και το συγκρότημα έκανε μόνο του την ενορχήστρωση. Το “Master of Puppets” είναι ένα κομμάτι που ακόμα και σε διασκευή για μουσική ασανσέρ να το ακούσεις θα πορωθείς. Όταν, όμως, το ακούς ζωντανά και με συμφωνική ορχήστρα, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά τρομερό. “Devil’s Dance”, “Sad But True” και encore με “Nothing Else Matters” με το συγκρότημα να ζητάει από το κοινό να ανάψει τους φακούς από τα κινητά και το “Enter Sandman” με τον κόσμο να σηκώνεται όρθιος. Μέχρι να ξαναβγεί το συγκρότημα, πρόλαβε και να ακουστεί το γνωστό σύνθημα των τελευταίων μηνών για τις σεξουαλικές ορέξεις του πρωθυπουργού. Το συγκρότημα έκλεισε τη συναυλία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προσφέροντας μας μια επιστροφή στο thrash παρελθόν των Metallica με το “Creeping Death” και “Seek and destroy”, μόνο του, χωρίς τη συνοδεία της ορχήστρας.

Συμπεράσματα από τη συναυλία: ο χώρος ωραίος και με ευγενικό και εξυπηρετικό προσωπικό, εξαιρετικός ήχος, το συγκρότημα άψογο μουσικά, δεμένο και διαβασμένο. Η ορχήστρα έδεσε πάρα πολύ καλά, πρόσφερε στο τελικό μουσικό αποτέλεσμα και οι ενορχηστρώσεις των κομματιών ήταν πάρα πολύ καλές. Η μαέστρος έδειχνε να το απολαμβάνει, το ίδιο και το συγκρότημα που χαμογελούσε και οι μουσικοί της ορχήστρας. Αν κάτι δεν μου άρεσε ήταν η προφορά (ή η άρθρωση του τραγουδιστή; ) που σε σημεία δεν επέτρεπε να ακούσεις τους στίχους όπως ήταν κανονικά. Πρόσημο συναυλίας θετικότατο, ο κόσμος (κι εμείς) πέρασε πολύ καλά, έσπασε τα άλατα του σβέρκου του, τραγούδησε, «χτυπήθηκε» μπροστά από τη σκηνή στα τελευταία κομμάτια και όσοι έβλεπες να φεύγουν μετά τη συναυλία ήταν χαμογελαστοί και χαρούμενοι. Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο tribute των Metallica, πιθανότατα να είναι, αλλά είναι σίγουρα ένα συγκρότημα που θα ήθελα να ξαναδώ.