Σελήνη κι άστρα

Μπορεί να έχει ταυτιστεί με τον ηλεκτρικό ήχο αλλά αυτή τη φορά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μας ξαφνιάζει με το νέο του τραγούδι "Σελήνη κι άστρα" όπου αντί για ηλεκτρική κιθάρα κυριαρχεί το ούτι!

Ένα τραγούδι που σε κερδίζει με την πρώτη ακρόαση χάρη στην όμορφη μελωδία, τους συγκινητικούς στίχους και την παθιασμένη ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που αποδεικνύει ότι οι πραγματικά ξεχωριστοί ερμηνευτές είναι αυτοί που τολμούν και δεν εφησυχάζουν στα γνωστά.   

Το τραγούδι «Σελήνη και Άστρα» αποτελεί τον τρίτο προπομπό (ύστερα από το «Μίλα Σιγά» και το «Αγρίμι») της επερχόμενης δισκογραφικής πρότασης του με τον τίτλο «Αντίλαλος». Πρόκειται για ένα αντίδωρο σε αυτά που τον «μεγάλωσαν» και τις μουσικές τον ναυτικών που τον ταξίδεψαν. Σηματοδοτεί την επιστροφή στις ρίζες (του), δοσμένη με μια σύγχρονη ματιά και με μια φωνή που συγκινεί και πάλι με την τρυφερότητα της.

Την μουσική συνέθεσε ο Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης και τους στίχους ο Χρήστος Φλουρής

και θα περιλαμβάνεται στο επερχόμενο νέο άλμπουμ του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τίτλο "Αντίλαλος" που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά. 

Στο «Σελήνη και Άστρα» τα άγρια πέλαγα γίνονται για λίγο λιμάνι για έναν ήρωα με φόβους και υπερηφάνεια, που πέφτει κάτω αλλά ξανασηκώνεται και ο οποίος λυγίζει μόνο μπροστά στη μάνα του...

Ένας Βασίλης τόσο διαφορετικός και τόσο δικός μας.

Κάτασπροι γλάροι, πουλιά πετούμενα

Τι θέλει ο νους μου στα προηγούμενα

Αν σας ρωτήσουν που ζω, θα έλεγα

Εκεί που ζούνε τα άγρια πέλαγα

Πείτε αγάπη πως δεν ζητιάνεψα

Την μοναξιά μου πως παραπλάνησα

Τι κι από αγάπες που είμαι φτωχότερος

Πείτε πως τάχα είμαι σοφότερος

Σελήνη κι άστρα , σταθείτε αντάμα μου

Κι αν σας κοιτάξει στα μάτια η μάνα μου

Κι αν σας ρωτήσει ,να ζω αν έμαθα

Πείτε της κάτι ,πείτε της ψέματα

Καράβια πάτε και ταξιδεύετε

Στεριά να βρείτε, στερεά γυρεύετε

Αν σας ρωτήσει για μένα η θάλασσα

Μην της το πείτε πως παρακάλεσα

Πείτε πως κρύβω , βαθιά στο στήθος μου

Ψυχή που αρνείται να δει τα μήπως μου

Κι όλο καυχιέται πως δε ξοδεύεται

Πως δεν φοβάται κι όλο αντρειεύεται