Shine On You Crazy Diamond

Ένα από τα καθοριστικότερα κλασικά της rock και πραγματικό αριστούργημα, το “Shine On You Crazy Diamond” των Pink Floyd του 1975 είναι αφιερωμένο στο ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας Syd Barrett, που τρελάθηκε αρκετά χρόνια πριν το τραγούδι γραφτεί καν. Το 1968, τρία χρόνια μετά την ίδρυση τους, ο Syd εκδιώχθηκε από τους Pink Floyd. Τα ναρκωτικά έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην διανοητική του κατάσταση. Οι ιστορίες για τον εθισμό του Barrett στα ναρκωτικά από τις πρώτες μέρες είναι γνωστές, ειδικά εκείνη που αναφερόταν στο πως έπαιρνε LSD μέσω ζελέ για τα μαλλιά. Ανακάτευε το ναρκωτικό με ζελέ, το άπλωνε στο κεφάλι του πριν ανέβει στη σκηνή και κατόπιν απλά το άφηνε να λιώσει από τη θερμότητα των προβολέων, δίνοντας στην ουσία απευθείας πρόσβαση στον εγκέφαλό του.

Τέλος πάντων, την πρώτη μέρα που το τραγούδι ετοιμαζόταν στα Abbey Road Studios, o Syd εμφανίστηκε ξαφνικά. Αρχικά δεν αναγνωρίστηκε από τους πρώην συντρόφους του. Ήταν κατεστραμμένος με κάθε έννοια και η κατάστασή του άφησε μόνιμο τραύμα σε όλο το γκρουπ. Όπως το περιέγραψαν οι άλλοι τέσσερις, ένα από τα παράξενα πράγματα που έκανε ο Syd ήταν ότι προσπαθούσε να βουρτσίσει τα δόντια του κρατώντας το χέρι του ακίνητο και να χοροπηδάει. 

Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία των Pink Floyd A Saucerful of Secrets του Nicholas Schaffner, όταν ο Barrett μπήκε μέσα στο δωμάτιο ελέγχου, τα υπόλοιπα μέλη των Pink Floyd άκουγαν την τελική ηχογράφηση του album. Ήταν η παραμονή της αναχώρησης των Pink Floyd για μια αμερικάνικη περιοδεία. Ο David Gilmour δεν τον αναγνώρισε αρχικά, δεν τον είχαν δει για χρόνια. Ο Syd ήταν χοντρός, φαλακρός, είχε ξυρισμένα φρύδια και φορούσε μια λευκή καμπαρντίνα με άσπρα παπούτσια. Όταν κάποιος προσπάθησε να σπάσει τον πάγο ρωτώντας τον Syd πως είχε καταφέρει να πάρει τόσο βάρος, εκείνος αποκρίθηκε με μανιασμένο ύφος: "Έχω βάλει ένα πολύ μεγάλο ψυγείο στην κουζίνα και τρώω πολλές χοιρινές μπριζόλες". 

Ο Richard Wright, κιμπορντίστας των Pink Floyd, είχε πει για το επεισόδιο αυτό:

Ο Roger Waters ήταν εκεί και καθόταν στο γραφείο και ήρθα κι εγώ και είδα αυτόν τον τύπο να κάθεται πίσω του – τεράστιος, φαλακρός, χοντρός τύπος. Σκέφτηκα: "Μοιάζει λίγο... παράξενο...". Τέλος πάντων, κάτσαμε με τον Roger στο γραφείο και δουλέψαμε για κανά δεκάλεπτο και εκείνος ο τύπος συνέχισε να σηκώνεται και να βουρτσίζει τα δόντια του και μετά να κάθεται, να κάνει πραγματικά παράξενα πράγματα, αλλά να είναι ήσυχος. Και είπα στον Roger, "Ποιος είναι αυτός"; και ο Roger είπε "Δεν ξέρω". Και είπα, "Λοιπόν, συμπέρανα ότι είναι κάποιος φίλος σου" και εκείνος είπε "Όχι, δεν ξέρω ποιος είναι". Τέλος πάντων, μου πήρε πολύ χρόνο και μετά ξαφνικά κατάλαβα ότι ήταν ο Syd, ίσως μετά από 45 λεπτά. Ήρθε μέσα όταν κάναμε τα φωνητικά για το "Shine On You Crazy Diamond", το οποίο ήταν βασικά για τον Syd. Εκείνος απλά, για κάποιον απίστευτο λόγο επέλεξε την συγκεκριμένη ημέρα που κάναμε ένα τραγούδι που ήταν γι’ αυτόν. Και δεν τον είχαμε δει, νομίζω, για δύο χρόνια. Αυτό ήταν το εκπληκτικά... παράξενο με αυτόν τον τύπο. Και λιγάκι ενοχλητικό, επίσης, εννοώ, ιδιαίτερα όταν βλέπεις έναν τύπο, που δεν μπορείς να αναγνωρίσεις. Και μετά, εκείνος να επιλέξει την ίδια μέρα που θέλουμε να αρχίσουμε να βάζουμε φωνητικά, σε ένα τραγούδι που είναι γι’ αυτόν. Πολύ περίεργο.