Συγχαρητήρια, προσλαμβάνεστε!

"Κύριε Σασόπουλε, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας καλωσορίσουμε στο team, μας αρέσετε", κ.λπ, κ.λπ.

Κάλεσα στο κινητό επικοινωνίας και μίλησα με τον υπεύθυνο. Τετάρτη ξεκινούσα τη δουλειά.

Μετά από πολύ καιρό ψάχνοντας αυτό που μου ταιριάζει, μετά από πολλές συνεντεύξεις, όπου οι εργοδότες γελούσαν μαζί μου στο τέλος, κάνοντας thumb down σαν τον Joaquin Phoenix απέναντι στον Gerard Butler στον Gladiator, έφτασε επιτέλους η δικαίωση, βρήκα αυτό που μου ταίριαζε.

Αφού έμαθα τη δουλειά και ήμουν καλός, δεν άργησαν και τα τυχερά.

Γνωριμία με πολλές κοπέλες, ελεύθερες σχέσεις, ξενύχτια, ποτά και μια ξέφρενη ζωή με καλό μεροκάματο, σχεδόν κάθε μέρα.

Ώσπου ένα μεσημέρι ήρθαν τρεις τύποι. Μεσημέρι. Έκατσαν μπροστά μου και τα έλεγαν.

"Τι θα πάρετε;"

Ο πρώτος, μου έδειξε το σήμα της νίκης, λέγοντας μου ταυτόχρονα "μπύρες".

"Εσείς;"

"Whatever he said", μου απάντησαν, ενώ γέλαγαν σαν να με κορόιδευαν για το επικοινωνιακό misconception -που έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου- λόγω των ανύπαρκτων λατινικών μου.

Τελικά έφερα πέντε μπύρες.

Στη συνέχεια ξεκαρδίστηκαν στα γέλια ενώ με κοιτούσαν.

Ο ένας μου είπε κάτι στα ποντιακά, ο άλλος στα γερμανικά και ο τρίτος στα ιταλικά.

Ήταν, δηλαδή, ένας Πόντιος, ένας Γερμανός και ένας Ιταλός. Και γω ήμουν ο μπάρμαν.

*από τη συλλογή "Love, Death and Tsiodras", κεφάλαιο "Inception"