Σημάδια στην Ομίχλη (Bakersfield Mist)–Κριτική

Η Μωντ είναι συλλέκτης αντικειμένων, μαζεύει αυτά που οι άλλοι πετούν. Μια σειρά από παράξενες συμπτώσεις φέρνουν στην κατοχή της έναν πίνακα του Τζάκσον Πόλοκ, ο οποίος όμως είναι ανυπόγραφος. Το μυστήριο του πίνακα καλείται να λύσει ένας ειδήμων στον Αμερικανικό Εξπρεσιονισμό, ο κ. Λάιονελ Πέρσυ, ένας Πατριάρχης της Τέχνης. Τι κρύβει στην πραγματικότητα αυτός ο πίνακας; Πόσα μυστήρια θα ξετυλιχτούν με αφορμή αυτόν;

Ο Stephen Sachs είναι ο μοναδικός σκηνοθέτης στον οποίο εμπιστεύτηκε ο Athol Fugard το ανέβασμα των έργων του στις Η.Π.Α. Είναι πολυβραβευμένος και ως σκηνοθέτης και ως συγγραφέας ειδικά για την διασκευή της «Δεσποινίς Τζούλια», ενώ το έργο του «Σημάδια στην Ομίχλη» (Bakersfield Mist), γράφτηκε το 2012, και αμέσως κέρδισε κοινό και κριτικούς. Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος υπογράφει την μετάφραση και την σκηνοθεσία αυτού του υπέροχου θεατρικού έργου, με τις υπέροχες ανατροπές, την βαθιά μελέτη και αγάπη για την σύγχρονη τέχνη και την ανάδειξη του συνεκτικού της ρόλου ανάμεσα στους ανθρώπους αδιάκριτα των κοινωνικών τάξεων. 

Η μετάφραση του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, στοιχειοθετεί την ανάδειξη των χαρακτήρων, καθώς η προσεκτική επιλογή των λέξεων – όπως «ριπή» -  γίνονται η βάση για μια λογοκεντρική αρχιτεκτονική των ρόλων, που εξαπλώνεται και στην σωματική υπόσταση των ερμηνευτών και μετουσιώνεται σε κινήσεις. Η Μωντ και ο Λάιονελ είναι αυθεντικοί, και ο λόγος τους είναι αντιπροσωπευτικός, δεν είναι μια στείρα αναπαραγωγή του αμερικανικού λόγου, αλλά μια ουσιαστική μεταφορά της μόρφωσης, του κοινωνικού στάτους και της συναισθηματικής νοημοσύνης τους. Χωρίς μια τόσο καλή μετάφραση, η παράσταση του Παπαδόπουλου δεν θα είχε αυτή την απρόσμενη ανατροπή, την αναπάντεχη σύνδεση της αρετής και της αισθητικής, την παντοδυναμία της τέχνης έναντι της ύλης, ακόμα και του θνητού μας σώματος.

Η Ράνια Σχίζα και ο Νίκος Παντελίδης είναι εξαιρετικοί αμφότεροι. Η Σχίζα κατορθώνει παρά την ντελικάτη και μινιόν φιγούρα της να αποδώσει τέλεια την πληθωρική, αλκοολική και χειμμαρώδη Μωντ. Η ερμηνεία της αποδίδει όλες τις πινελιές μιας γυναίκας που παρά τα φαινόμενα, έχει το ένστικτο της ατέλειας της, και αναλογίζεται στον πίνακα το απωλεσθέν κομμάτι της. Ο Νίκος Παντελίδης φέρνει τον Λάιονελ στα όρια του, ουσιαστικά προβάλλει τον χώρο όπως εκείνος τον βλέπει σε τέλεια αντίθεση με αυτό που βλέπει το κοινό. Η μικροφοβία του αναδεικνύει το ρημαδιό που προφανώς είναι το σπίτι της Μωντ, σε αντίθεση με το καλοβαλμένο σπιτικό που έχει στο μυαλό της η Μωντ. Η σκηνή που αναφέρεται στην τέχνη του Πόλοκ, είναι μια ανατριχιαστικά γοητευτική ερωτική εξομολόγηση, ο θαυμασμός που αντανακλούν  τα μάτια του όταν αναφέρεται στον Κούρο, και η πλήρης απελπισία στην θύμηση και μόνο της Κινεζικής υδρίας, είναι μόνο θραύσματα μιας υπέροχης ερμηνείας.

Ο σχεδιασμός φωτισμών της Κατερίνας Μαραγκουδάκη, καίριος και αποκαλυπτικός στις σκηνές που μεταβάλλεται, αναδεικνύει την ερμηνεία των δύο ηθοποιών, και μεταμορφώνει την ατμόσφαιρα, απομακρύνοντας τους δύο πρωταγωνιστές από το τροχοσπιτο του Bakersfield, στον τόπο της έμπνευσης και της δημιουργίας. Παράλληλα στην αυτή κατεύθυνση λειτουργούν και  τα ηχητικά τοπία της Λιάνας Τζερεφού και το βίντεο που επιμελήθηκε ο Στέφανος Κοσμίδης. Η Μωντ και ο Λάιονελ, συνδέονται για πάντα μέσα στην ατμόσφαιρα της δημιουργικής ρήξης με την οδυνηρή πραγματικότητα της επιβίωσης και της απώλειας. 

Η παράσταση του Λεωνίδα Παπαδόπουλου «Σημάδια στην Ομίχλη» με τους Ράνια Σχίζα και Νίκο Παντελίδη, στον Πολυχώρο Vault, είναι μια παράσταση που θα απολαύσετε από την αρχή ως το τέλος, και ίσως να θελήσετε και να την ξαναδείτε!

Info Παράστασης