Σκηνές από ένα γάμο - Κριτική

Στην σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου, ο Γιόχαν και η Μαριάννε, γιορτάζουν μαζί μας την δέκατη επέτειο γάμου, μοιράζουν κρασί στους καλεσμένους - θεατές, στον τοίχο προβάλλονται φωτογραφίες τους, από την νεώτερη εκδοχή του εαυτού τους, κι είναι όλες ατομικά πορτρέτα, όχι ζευγάρι. Κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον, καθώς θα περίμενε κανείς κοινές φωτογραφίες. Όμως το ζητούμενο της παράστασης είναι το ατομικό μέσα στο συντροφικό. Τα όρια του συντροφικού τίθενται από νωρίς, καθώς απαντώντας στις ερωτήσεις των καλεσμένων - κοινού, ο Γιόχαν λέει απερίφραστα ότι το “για πάντα” στον γάμο ίσως θα ήταν καλύτερο να αντικατασταθεί με ένα 5ετές συμβόλαιο που μπορεί να ανανεωθεί. Η Μαριάννε όμως δεν φαίνεται να συναινεί σε αυτή την τοποθέτηση. 

Το σκηνικό είναι “ασφαλές”, καθαρό, χωρίς οικειότητες, σαν παρουσίαση σε περιοδικό εσωτερικής διακόσμησης, κανένα προσωπικό στοιχείο. Τουλάχιστον στην αρχή, γιατί αργότερα το σκηνικό γίνεται πεδίο μάχης, αποκτά φθορές μετασχηματίζεται, αποκτά ταυτότητα (αυτήν της Μαριάννε) γίνεται “σπίτι”. Τα κοστούμια που αλλάζουν στην επί σκηνής γκαρνταρόμπα, σηματοδοτούν τον χρόνο που κυλά αλλά και την διάθεση των πρωταγωνιστών. Η επιμέλεια της κίνησης (Φαίδρα Σούτου) έξοχη στην χορογραφία της κακοποίησης και της βίας, ένα ισχυρό σοκ που παγώνει το κοινό, και ταυτόχρονα απελευθερώνει τους ερμηνευτές, καθώς μπαίνουν ολοένα και πιο βαθιά στην βιαιότητα των χαρακτήρων που υποδύονται. 

Η παράσταση “Σκηνές από ένα γάμο” είναι ουσιαστικά έργο ερμηνευτών, η Μαρίνα Ασλάνογλου και ο Νίκος Ψαρράς δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό στην ερμηνεία της Μαριάννε και Γιόχαν αντίστοιχα. Καλύπτουν με την δράση και ενέργεια τους όλο το εύρος της σκηνής, μεταφέρουν το συναίσθημα, για την ακρίβεια όλη την γκάμα των συναισθημάτων ενός ακραίου πάθους στο κοινό. Απόλυτα πεπεισμένοι για την ορθότητα λόγου και πράξεων αμφότεροι εγκαταλείπονται σε μια τραγική ιστορία κακοποιητικής σχέσης, η οποία ξεκινά ανάμεσα στο ζευγάρι, καταλήγει όμως σε αυτοτραυματισμό της προσωπικότητας εκάστου των ηρώων. Αφήνεται να εννοηθεί ότι η “αρχή” του κακού είναι η έκτρωση, αλλά αυτή θα ήταν η εύκολη απάντηση, για ένα ζευγάρι ανθρώπων που με την “λογική” αποφάσισαν να σμίξουν επειδή αυτό θα ήταν πιο βιώσιμο κοινωνικά. 

Αντικειμενικά, ο Γιόχαν είναι ένας ναρκισσιστής, με πολλά στοιχεία οριακής προσωπικότητας, κι η Μαριάννε παρά την πρόοδο της στην ψυχαναλυτική οδό που ακολουθεί, αποτυγχάνει τρόπον τινά να αποτινάξει τις “παλιές συνήθειες”. Είναι συγκινητικό να βλέπεις τους ανθρώπους απέναντι στην προσπάθεια να συνδεθούν, την ανάγκη για συντροφικότητα, χωρίς την πλήρη κατανόηση του εαυτού να συγκατατίθενται υπέρ μιας σχέσης που δεν είναι συμπεριληπτική αλλά στηρίζεται σε μια “παθητικό-επιθετικό μοτίβο”. Η παρέμβαση με βιντεοπροβολή του χαρακτήρα που υποδύεται η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, για κάποιους στο κοινό μπορεί να δίνει μια διαφορετική οπτική, κυρίως στο θέμα των παιδιών αν και το ζήτημα αυτό δεν μπαίνει στο μικροσκόπιο παρά μόνο σαν προέκταση των παράπλευρων απωλειών. 

Η Έλενα Καρακούλη επιλέγει να μεταφράσει, επεξεργαστεί δραματουργικά και να σκηνοθετήσει ένα έργο του Μπέργκμαν που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Σουηδική τηλεόραση το 1973, που πήρε πολλά εύσημα και θριαμβευτικές κριτικές διεθνώς και μεταφέρθηκε στο θέατρο από πολλούς και διαφορετικούς θιάσους και σκηνοθέτες. Τα έξι επεισόδια του πρωτότυπου έργου μεταφέρονται στην θεατρική σκηνή αυτούσια, με εξαιρετική μαεστρία από την σκηνοθέτη και όλους τους συντελεστές. Στο έκτο και τελευταίο μέρος, μετά από όλη την υποκρισία, τις προσβολές, την βία και την επιπολαιότητα ως προς τα νεαρά μέλη της οικογενείας, οι δύο πρωταγωνιστές ξανα σμίγουν εκτός γάμου. Γιατί μια γυναίκα που έχει υποστεί βία από τον σύντροφο της, να επιτρέψει την αναζωπύρωση αυτής της σχέσης; ίσως γιατί πιστεύει ότι αλλάζουμε οι άνθρωποι; Ότι σταματάμε να τρώμε ο ένας τις σάρκες του άλλου; Ίσως πιστεύει στην συγχώρεση. Εγώ πάλι, βλέπω τον ίδιο ναρκισσιστή, κακοποιητικό σύντροφο. Γιατί να δω αυτή την παράσταση με αυτόν τον επίλογο, όπου η γυναίκα ξαπλώνει στην αγκαλιά του άντρα που θα την “προστατεύσει” και θα την “κρατήσει ασφαλή”, εκτός αν πρόκειται για τον ίδιο; Προφανώς αυτό είναι το έργο, απλά αναρωτιέμαι γιατί; Η απορία ίσως είναι το θεμιτό αποτέλεσμα. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη, Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου, Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, Επιμέλεια Κίνησης: Φαίδρα Σούτου, Μουσική σύνθεση-Video:Violet Louise, Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Ανθή Φουντά, 

Βοηθός σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Παπαθανασίου, Φωτογραφίες promo: Σπύρος Περδίου, 

Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Χατζηνικολάου, Τρέιλερ παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης, 

Οπτική ταυτότητα παράστασης: Ιωάννης Κ. Τσίγκας, Social Media: Δανάη Γκουτκίδου, Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού, Οργάνωση παραγωγής: Μάρα Κονάκα

ΠΑΙΖΟΥΝ: Μαρίνα Ασλάνογλου, Νίκος Ψαρράς

Φιλική συμμετοχή στο βίντεο της παράστασης: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, τηλέφωνο: 210 3464380

info@sychronotheatro.gr

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ: 

Πρεμιέρα: Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2023

Έως 12 Νοεμβρίου:

Τετάρτη 21:15, Παρασκευή 21:00, Σάββατο 21:15 & Κυριακή 18:00

Από 13 Νοεμβρίου:

Τετάρτη 21:15, Παρασκευή 21:00, Σάββατο 18:15 & Κυριακή 21:15 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110 λεπτά

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: more.com και στο ταμείο του θεάτρου 2103464380

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Καθημερινές: 

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ ΕΩΣ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ: 12 €

Α΄ ΖΩΝΗ: 20€ (Κανονικό) - 17€ (Φοιτητικό, Ανέργων, 65+)

Β’ ΖΩΝΗ: 18€ (Κανονικό) - 16€ (Φοιτητικό, Ανέργων, 65+)

Γ΄ ΖΩΝΗ: 16€ (Κανονικό) - 14€ (Φοιτητικό, Ανέργων, 65+)

Σάββατο-Κυριακή: 

Α΄ ΖΩΝΗ: 22€ (Κανονικό) - 20€ (65+) - 19€ (Φοιτητικό, Ανέργων)

Β’ ΖΩΝΗ: 20€ (Κανονικό) - 18€ (65+) - 17€ (Φοιτητικό, Ανέργων)

Γ΄ ΖΩΝΗ: 17€ (Κανονικό) - 16€ (65+) - 15€ (Φοιτητικό, Ανέργων)

Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ: Ανζελίκα Καψαμπέλη