Στίχοιμα / Χατζηφραγκέτα live στο Θέατρο Ρεματιάς … Κριτική

Οι Έλληνες ως γνωστόν είμαστε άνθρωποι της τελευταίας στιγμής, οπότε δεν θα έπρεπε να κάνει εντύπωση η ουρά που ήταν για τα εισιτήρια. Οι Χατζηφραγκέτα είναι ντουέτο (μάλλον συγκρότημα πλέον) που μπορεί να γεμίσει ένα μαγαζί και σε συνδυασμό με τους Στίχοιμα, το θέατρο Ρεματιάς ήταν αρκετά γεμάτο από νωρίς. 

Είναι η δεύτερη φορά που βλέπω τους Χατζηφραγκέτα σε σύντομο χρονικό διάστημα και για άλλη μια φορά ήταν άψογοι. Επίσης είναι η δεύτερη φορά που τους βλέπω με full μπάντα και τους πάει πολύ. Τόσο το μπάσο όσο και τα ντραμς γεμίζουν πολύ τα κομμάτια τους και τα μεταμορφώνουν προς το καλύτερο. Ο κόσμος ακόμα συνέρρεε όταν βγήκαν στην σκηνή στις 21:10 περίπου. Είχαν όρεξη, κέφι, είπαν τα ανέκδοτά τους, φόρεσαν τα κλασικά γυαλιά ηλίου τους και μας πήγαν ταξίδι από τα Κουφονήσια μέχρι και τον Λευκό Πύργο με ένα διάλειμμα για να μας περιγράψουν τα βίτσια του Κέννεντυ. Ιδανικό ξεκίνημα για το βράδυ με αγαπημένους στίχους, χαβαλέ, τον Φραγκιαδάκη να προτρέπει τον Χατζηγιάννη να σολάρει στο «Ο Δάσκαλος κι εγώ» κι αυτός να τον αγνοεί  (την δεύτερη φορά του έκανε το χατίρι), προσπάθεια παιξίματος της εισαγωγής του Master Of Puppets ,πειράγματα μεταξύ τους και γενικά όλα αυτά που σε κάνουν να περνάς όμορφα σε ένα live Χατζηφραγκέτα. Κατέβηκαν από την σκηνή στις 22:25 τραγουδώντας a capela το «Πατητές και Μακροβούτια» και δίνοντας πάσα στους Στίχοιμα, αν κι είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να παίζουν όλο το βράδυ αν τους άφηναν. 

Το setlist τους( με την έλλειψη 2 κομματιών): Ξανθιά, Δράκαινα, Η μπαλάντα της Βλαμμένης, Στην Κνίτισσα, Εντάξει Κική (Οικονομική Κρίση), Η πραγματικότητα, Είμαι Μόνος, Κουφονήσια, Γαμώγερας, Sandonemsi / Μου το χα πει (Tsopana Rave), Μόνο για Σένα, Το φίδι, Ο Δάσκαλος Κι εγώ, Σαν Ποίημα Σουρεάλ, Νεοκυματικό, Αέρα Κουβέντα, Μια Χαρά, Λιώνω, Σαλονικιά (Κ. Μακεδόνας), Ταξικό, Πατητές και Μακροβούτια.

Όταν κατέβηκε από τη σκηνή το δίδυμο του Φραπέ και μέχρι να ανέβουν οι Στίχοιμα ακούστηκαν συνθήματα για τον Παύλο Φύσσα, κατά του Ναζισμού αλλά και υπέρ της Μαρίνας (Στίχοιμα). Οι πολιτικοποιημένοι στίχοι των Στίχοιμα και η εν γένει αντιφασιστική τους στάση τους διαφοροποιούν από μόδες του hip hop των τελευταίων ετών με ναρκωτικά και «swag τρόπου ζωής». 22:30 ανέβηκε στη σκηνή η Μαρίνα φορώντας μπλουζάκι Στίχοιμα και λίγα λεπτά μετά βγήκε ο Βαλάντης (Xplicit), αλλά και ο Παντελής (Σίφουνας). Και οι δυο τους δεν σταμάτησαν να αλωνίζουν την σκηνή και να χτίζουν με τις ρίμες τους άλλοτε έναν δυστοπικό κόσμο με μηχανές να κυριαρχούν και άλλοτε έναν ιδανικό χωρίς ρατσισμό αλλά αλληλεγγύη. Ο κόσμος συμμετείχε σε όλα τα τραγούδια, άναψε καπνογόνα, έδειξε να περνάει καλά και τα έσπασε στην «Πατρίδα». Οι Στίχοιμα έπαιξαν για κάτι λιγότερο από 2 ώρες, ανέβασαν καλεσμένους, έδωσαν βάση κυρίως στο δίσκο τους «Μηχανές», έδειξαν ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν με την Μαρίνα να χαμογελάει και να τα σπάει με μουσικάρες πίσω από τα μηχανήματα της και τον Βαλάντη να ευχαριστεί συχνά τον κόσμο. Προς τιμήν τους η αναφορά στα καπνογόνα και την προσοχή που χρειαζόταν λόγω δάσους. Είδα stage diving, πιτσιρικάδες να ξέρουν όλους τους στίχους, πώρωση τόσο από τους καλλιτέχνες όσο κι από το κοινό, «ξύλο» , αντιφά στίχους, ωραία samples και όλα αυτά τα συστατικά που δίνουν vibe και ενέργεια στη συναυλία και σε κάνουν να κουνιέσαι. 

Setlist 

Γρανάζι, Αθήνα, Μηχανές, Τοίχος, Παιδιά, Το Τσίρκο, Συμμορία των Δέκα, Είμαι Χαμένος, Πατρίδα, Κόκκινο, Γενιά Μες Στα Σκουπίδια, Είμαι Λάθος, Εμένα οι Φίλοι Μου, Στα Όνειρα Μου, Δαίμονας, Νιώσε μας, Στην Αγκαλιά του Μάρκου, Άμαχος, Νύχτα του Δεκέμβρη, Ό,τι δεν σας κάνει, Βία, Ελλάς Ελλήνων, Ο Φάρος, Ο Ξένος, Άνθρωποι, Όπως τότε, Η Μέρα που Σκεφτήκαμε Εμάς, Ταξιδεύω, Τέλος, Σκιαμαχία, Είμαι Χαμένος