Tinder έκπληξη
Νίκος Σασόπουλος
Ήταν λίγο μετά τις 19:00 το απόγευμα. Το κινητό ήταν στη δόνηση. Το έβγαλα από την τσέπη, είδα την οθόνη. Γέλασα λίγο γιατί καθρεφτιζόταν η φάτσα μου. Πεντακόσια μηνύματα στο Viber, μόλις τρία στο Facebook και δύο στο Tinder.
Άνοιξα γρήγορα την dating εφαρμογή. Είχα γίνει match με μια πολύ όμορφη κοπέλα, παρότι σημασία έχει η προσωπικότητα. Το άλλο add ήταν διαφήμιση. Αρχίσαμε να μιλάμε όμως με την πρώτη τύπισσα.
Το ενδιαφέρον ήταν στα ύψη: τι κάνεις, με τι ασχολείσαι, που συχνάζεις. Οι Θεοί της Πρωτοτυπίας αντέγραφαν διψασμένοι τις ερωτήσεις, μα και τις απαντήσεις μας.
Η ώρα είχε φτάσει 00:00. Τα δάχτυλα συνέχιζαν να αγγίζουν την οθόνη ενώ απολάμβανα το ηλεκτρονικό μου τσιγάρο με γεύση καμένη ζάχαρη. Η κουβέντα ατέρμονη. Μετά το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική της γνωριμίας, άρχισε η υπερθέρμανση.
Η υψηλή θερμοκρασία λόγω της αλλαγής του μικροκλίματος ήταν ευχάριστη παρόλαυτα.
Τη φαντασία ξεπέρασε η πραγματικότητα, όταν άρχισε η ανταλλαγή φωτογραφιών.
«Δεν πιστεύω να παρεξηγηθείς, θέλω να σου στείλω μια φωτογραφία»
«Δεν παρεξηγούμαι καθόλου!», μου έγραψε.
Της έστειλα την φάλαινα του Μόμπι Ντικ.
«Σ’αρέσει η dick pic μου;», την ρώτησα, νιώθωντας εκστασιασμένος για αυτό το πραγματικά κακό αστείο μου.
«Στην αρχή κόλλησα λίγο όταν μου είπες για τη φωτογραφία, αλλά είχε πολύ πλάκα!!!!!!!!».
«Είμαι άνθρωπος των εκπλήξεων», της είπα, φανατικός της προοικονομίας και ετοιμόλογος όσο ποτέ άλλοτε.
«Ναι;»
«Ναι!»
Ο τόσο υπέροχος αυτός διάλογος συνεχίστηκε, μέχρι που οι φωτογραφίες άλλαξαν περιεχόμενο αλλά δεν ήταν αρκετές.
Ζήτησε να ανοίξουμε κάμερα.
«Έχεις Viber;», της λέω.
«Ναι, κάνε με add»
Την πρόσθεσα στη λίστα επαφών μου και ξεκίνησα βιντεοκλήση, χωρίς καμιά αιδώ, για ηλεκτρονικό σεξ.
«Να σου πω... δε φαίνεται κάτι», παραπονέθηκε.
«Περίμενε, ίσως είναι ο φωτισμός»
«Όχι, ο φωτισμός καλός είναι, είδα το πρόσωπο σου, αλλά εκεί που θέλω... δε φαίνεται... »
«Θες να δοκιμάσουμε από άλλη εφαρμογή; Θες από Facebook Messenger;»
«Ναι, κάνε με add»
Την πρόσθεσα στη λίστα απελπισμένων γυναικών και ξεκίνησα και πάλι βιντεοκλήση.
«Τώρα μωρό μου βλέπεις;»
«Πάλι... δε φαίνεται κάτι»
Το troubleshooting μου φτωχό, η δίψα εκείνες τις στιγμές μεγάλη. Ήπια λίγο νερό. Ίσως, η εναλλακτική να ακούει στο όνομα Skype, σκέφτηκα.
Τρίτο add.
«Μην μου πεις πάλι το ίδιο»
«Έχω ανάψει πολύ, δείξε μου»
«Βλέπεις;»
«Πάλι τα ίδια... δε φαίνεται αυτό που θέλω...»
Τελευταία εναλλακτική η εφαρμογή του Zoom, add λοιπόν για να πέσουμε μαχόμενοι, διπλής.
«Τώρα;»
«Για να δω μωρό μου», μου είπε ψιθυριστά, αναστενάζοντας.
Τελικά το Zoom χρειαζόταν για να δει κάτι.
Η κάμερα έσβησε ξαφνικά.
«Ξέχασα ανοιχτό το θερμοσίφωνα, πρέπει να φύγω!», μου έγραψε και έφυγε.
Την επόμενη μέρα στο Facebook έβλεπα στο timeline μου διαφημίσεις για θερμοσίφωνες.
*από τη συλλογή «Love, Death and Tsiodras», κεφάλαιο «Addιο»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σχόλια χρηστών
Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.