Το Burger Της Υπομονής

Υπάρχουν άνθρωποι που όταν έχουν πολλές επιλογές «χάνονται» και μπορούν να κοιτάζουν έναν κατάλογο με φαγητά για ώρα, πριν αποφασίσουν τι θέλουν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα ζητήσουν από τον/την υπάλληλο στην καφετέρια να τους απαριθμήσει όλες τις μπύρες («πες μου λίγο τι μπύρες έχεις») για να πάρουν τελικά την πρώτη που τους είπε. 

Ο μεγάλος ηγέτης Κιμ Γιουνγκ Ουν, γνωστός για την ανθρωποκεντρική πολιτική του, θέλει να βοηθάει τους κατοίκους της Β. Κορέας που αντιμετωπίζουν παρόμοιο ζήτημα και η κίνηση του παρερμηνεύεται ως «χειραγώγηση», «λογοκρισία» και άλλες τέτοιες σκευωρίες. Ένα σφάλμα κάποιου server κεντρικού υπολογιστή στην Β. Κορέα είχε ως αποτέλεσμα να διαρρεύσει στο internet ότι τα sites της χώρας είναι 28. Όχι μόνο είναι τόσα, αλλά τα περισσότερα από αυτά ανήκαν σε κρατικά μέσα ενημέρωσης (λες κι υπάρχουν και ιδιωτικά εκεί), είχαν περιεχόμενο μαγειρικής, ταξιδιωτικών οδηγιών και καθόλου ελευθερία του λόγου. 

Η πρόσβαση στα sites του «έξω κόσμου» είναι μπλοκαρισμένη, οπότε ο μικρός αριθμός των 28 «εγχώριων» sites μάλλον είναι το λιγότερο που απασχολεί τους Βορειοκορεάτες. Σε αυτά μπορούν να διαβάσουν ειδήσεις που αφορούν τον δικτάτορα της καρδιάς μας, όπως ότι οδηγούσε σε ηλικία 3 ετών, ότι κέρδισε σε αγώνα με σκάφος στα 9 του και αντίπαλο κάποιον Αμερικάνο CEO και ότι ανέβηκε στο υψηλότερο βουνό της χώρας (βοηθούμενος φαντάζομαι από την εξαιρετική φυσική του κατάσταση και όχι 4 ταλαίπωρους που τον σήκωναν) τραγουδώντας το «θα ανέβω και θα κυβερνήσω στο πιο ψηλότερο βουνό».  

Στις μεγάλες συναυλίες και φεστιβάλ που γίνονται σε ανοιχτούς χώρους η λύση που προτιμάται από τους διοργανωτές για την ανακούφιση των θεατών, είναι οι χημικές τουαλέτες. Δεν είναι κακό, αν σκεφτείς ότι οι μισοί έτσι κι αλλιώς δεν θα τραβούσαν καζανάκι, μυρίζει όμορφο χημικό και όχι ανθρώπινες εκκρίσεις και συνήθως είναι πολύ περισσότερες, βοηθώντας στο να μη χάνεις την μισή συναυλία περιμένοντας («Όχι τώρα αυτό το κομμάτι ρε γαμώτο! Καλά πάω κι ας πάθω προστάτη»). Ο μόνος μου φόβος κάθε φορά που χρησιμοποιώ αυτές τις τουαλέτες είναι μήπως γίνει κάποια κίνηση ντόμινο και πέσουν όλες μαζί μπροστά, με μένα αποκλεισμένο μέσα και λουσμένο με υγρά καθόλου αμφιβόλου προελεύσεως. 

Τον φόβο μου μάλλον εντείνει η είδηση για μια γυναίκα η οποία παρέμεινε αποκλεισμένη σε χημική τουαλέτα, ενώ την μετέφεραν αλλού. Οι διοργανωτές του φεστιβάλ μπύρας στο Devon, αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν κλαρκ για να μετακινήσουν τις χημικές τουαλέτες και να μπορέσει να περάσει το ασθενοφόρο. Υποστηρίζουν ότι φώναξαν και χτύπησαν τις πόρτες, δεν πήραν απάντηση οπότε τις μετακίνησαν. Η γυναίκα που έμεινε μέσα άρχισε να ουρλιάζει και τελικά κάποια στιγμή την άκουσαν, κατέβασαν την τουαλέτα και την απελευθέρωσαν. Η σκηνή μοιάζει βγαλμένη από κάποια φάρσα στο YouTube, αλλά τουλάχιστον ό, τι κι αν πάθαινε από τον φόβο της, ε σε τουαλέτα ήταν διάολε.

Όλη μας η ζωή είναι μια ατέλειωτη αναμονή σε ουρά (ή ούρα αν σκεφτούμε την γυναίκα της προηγούμενης ιστορίας). Εκτός από τις κλασικές ουρές σε ΙΚΑ, εφορία, τράπεζες, έχουμε και τις εμβόλιμες για τύπους που μάλλον έχουν πάθει εγκεφαλική εμβολή. Ανθρώπους που περιμένουν σε ουρές για να δώσουν λεφτά, νεφρό και λίγο συκώτι (βγαίνει 2,5 να το αφήσω;) για να πάρουν το καινούριο iPhone, μέχρι άλλους που περιμένουν όλο το βράδυ για να γραφτούν σε κάποιο γυμναστήριο, που οι μισοί από αυτούς που περιμένουν να πάνε τελικά, θα περιμένεις άλλο τόσο πριν από κάθε όργανο. («Ντιν-νταν. Το 56 μπορεί να περάσει τώρα στον πάγκο, το 56»). 

Βραζιλιάνικο εστιατόριο σε περιοχή του Λονδίνου πρόσφερε για μία μέρα burgers από το In-N-Out, αμερικάνικη αλυσίδα burgers, αναφέροντας ότι οι ώρες λειτουργίας είναι 11:00-15:00. Ο κόσμος στήθηκε να περιμένει να πάρει burger από τις 8 το πρωί και λίγο πριν τις 11, στην ουρά στέκονταν περίπου 300 άτομα. Πολλοί περίμεναν 5 ώρες για να πάρουν ένα Burger και μάλιστα δεν κατάφεραν να φάνε, γιατί προφανώς τελείωσαν. Κάποιοι δήλωσαν ότι είχαν ρεπό, οπότε ήταν ευκαιρία (να ξεκουραστούν σε κάποια ουρά;) και άλλοι ότι απλώς δεν θα έχαναν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα Burgers. Το εστιατόριο για να εγγυηθεί στους πρώτους που περίμεναν ότι θα μείνουν με το μπιφτέκι στο χέρι, μοίρασε χρυσά περικάρπια που έδειχναν ότι ήταν από τους πρώτους εκεί. Αφού δεν έβγαιναν κάθε τόσο να τους χαϊδεύουν στοργικά το κεφάλι, καλά είμαστε.