Το Καλύτερο Πράγμα Στον Κόσμο Είναι να Πέφτεις για Ύπνο τα Ξημερώματα - Κριτική

Η Γεωργία Δρακάκη, υπογράφει τέσσερις μονολόγους “για όσα είναι αβάσταχτα απαραίτητα σε αυτήν την πόλη, σε αυτήν την ζωή”, με την αστείρευτη χειμαρρώδη πένα ενός βαθιά ερωτευμένου ανθρώπου με την ζωή και το αστικό τοπίο. Ο Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης, αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει τους μονολόγους, τους οποίους ερμηνεύουν οι Αγγελική Αγγελάκη, Μιχαέλα Δάβιου, Άντα Κουγιά, Γιώργος Λιάκος και Χάρης Μαυρουδής. Ο Μανώλης Φάμελλος γράφει την μουσική, και η παράσταση “Το καλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι να πέφτεις για ύπνο τα ξημερώματα”, παραδίδεται στο κοινό.

Οι μονόλογοι της Γεωργίας Δρακάκη, Για Φωταγωγό/σε Σουβλατζίδικο/σε Μπαρ Κονσομασιόν/σε Νοσοκομείο, είναι στο μέγιστο μέρος τους μονόλογοι που απευθύνονται προς ένα κοινό, όχι απαραίτητα τους θεατές. Η Μιχαέλα Δάβιου, στον “Φωταγωγό” απευθύνεται στους ενοίκους της πολυκατοικίας που διαμένει ενώ παράλληλα ετοιμάζεται να βγει έξω. Ο λόγος ρέει ανεπηρέαστος από τα συμφραζόμενα, την βλέπουμε να γδύνεται, να μπαίνει στο μπάνιο, να ετοιμάζεται, να δηλώνει την “καψούρα” της για έναν άντρα, για την συνοικία της, για την νύχτα. Εν συνεχεία, κι όσο η Δάβιου παραμένει επί σκηνής αλλά στο σκοτάδι, βλέπουμε την Αντα Κουγιά σε “Σουβλατζίδικο”,να κάνει live streaming, μόνο που σύντομα η απεύθυνση αποκόβεται του κινητού τηλεφώνου και στρέφεται “λάιβ” προς το κοινό. Η Κουγιά τελειώνει και όπως η Δάβιου κάθεται στο σκοτάδι, όσο παρακολουθούμε τον Χάρη Μαυρουδή να μιλάει σε μια επαγγελματία χορεύτρια σε “Μπαρ Κονσομασιόν”. Εδώ, η απεύθυνση είναι σαφής, με αρκετό χιούμορ, επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο, ο πελάτης ακουμπά την επαγγελματία, που πιθανόν δεν έχει καταλάβει λέξη, αυτή σηκώνεται εισπράττει και χορεύει. Η Αγγελική Αγγελάκη, που έπαιξε τον ρόλο της χορεύτριας, θα σταθεί μπροστά στο μικρόφωνο για να απαγγείλει το “Μονόγραμμα”, καθώς την βοηθούν να ντυθεί η Δάβιου και η Κουγιά και στην συνέχεια θα μας μεταφέρει στον σκηνικό τόπο για τον τέταρτο και τελευταίο μονόλογο. Ο Γιώργος Λιάκος “σε Νοσοκομείο”, μονολογεί για την ζωή των ανθρώπων που γεννήθηκαν την δεκαετία του ‘90 κάνοντας μια περίληψη των σημαντικότερων πολιτικό-κοινωνικών γεγονότων που σημάδεψαν την γενιά αυτή. 

Αυτό που διέκρινα, κι είναι μια υποκειμενική προοπτική, είναι μια σκηνοθεσία που χωροταξικά δημιουργεί την προβολή ενός ρολογιού: διασχίζοντας δραματικά την σκηνή με την φορά του ρολογιού, με κάθε μονόλογο να οριοθετείται στο τέταρτο-και μισή-παρά τέταρτο, καταλήγουμε στο άνω κεντρικό μέρος. Σαν να σήμανε μεσάνυχτα, παρακολουθούμε τον Γιώργο Λιάκο ο οποίος, μετακινούμενος με αντίθετη φορά προς τους δείκτες του ρολογιού, στο τέλος του μονολόγου του θα εγκατασταθεί πάλι στο σημείο της έναρξης του. Αυτό το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης: ο χρόνος, όπως η ώρα της νύχτας, η ηλικία του πρωταγωνιστή, η δεκαετία της ζωής, πλάθει μια ιδιαίτερη γέφυρα με το σημειολογικό στοιχείο του τίτλου “ξημερώματα”. 

Οι μονόλογοι, είναι από τα πιο δύσκολα κείμενα στον σκηνικό τόπο, διότι αν θεωρήσουμε ως δραματουργικό ζητούμενο την δράση-αντίδραση στην προκειμένη παράσταση για κάθε ηθοποιό υπάρχουν στενόχωροι στενωποί. Η Δάβιου, στον “Φωταγωγό” έχει μια ερμηνεία σαν voice over, τίποτα από όσα λέει δεν επιδρούν στην οργανική της παρουσία.  Η Άντα Κουγιά έχει εμφανή άνεση και φυσική παρουσία επί σκηνής, στην αρχή του κειμένου της αναφέρεται στην ζωντανή μουσική σε σουβλατζίδικα, σαν να πρόκειται η ίδια να κάνει μια εμφάνιση, κι ίσως αυτή η εμφάνιση να είναι η μεταστροφή της απεύθυνσης από το κινητό προς το κοινό, όμως η δραματική συνθήκη δεν είναι απόλυτα σαφής. Λιγότερο με τον Χάρη Μαυρουδή και περισσότερο με την ερμηνεία του Λιάκου, ενισχύεται αυτή η αίσθηση “εσωτερικού μονολόγου”. Μεμονωμένα ο εσωτερικός μονόλογος, έχει δραματικό ενδιαφέρον, μια παύση στην σκηνική δράση, μια κλεφτή ματιά στην σκέψη του πρωταγωνιστή, αλλά στο διάστημα μιας ολόκληρης παράστασης, προσωπικά με απομακρύνει ως θεατή, όσο υπέροχη κι αν είναι η γραφή της Δρακάκη, όσο κι αν βρήκα προσωπικές αναφορές. 

Ταυτότητα Παράστασης:

Κείμενο: Γεωργία Δρακάκη, Σκηνοθεσία: Αντώνης Morgan Κωνσταντουδάκης, Μουσική: Μανώλης Φάμελλος, Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Γιώργος Τρικκαλιώτης, Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης, Φωτογραφίες/Αφίσα: Παναγιώτης Γιαννούτσος (taph team)

Παίζουν (αλφαβητικά): Αγγελική Αγγελάκη, Μιχαέλα Δάβιου, Άντα Κουγιά, Γιώργος Λιάκος, Χάρης Μαυρουδής 

Θέατρο Altera Pars, Mεγ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός, Τ: 2103410011

Παραστάσεις: Κάθε Πέμπτη του Μαρτίου, 21:15

Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (φοιτητικό & ομαδικά, άνω των 10 ατόμων), 8 ευρώ (ΑΜΕΑ/Ανέργων/Ατέλειες)