Το Μαράκι έκλασε – Κριτική

«Για όλες εμάς που μας στρίμωξαν σε μια στολή μπαλαρίνας, ενώ θέλαμε να χορέψουμε ζεϊμπέκικο»

«Το Μαράκι έκλασε» είναι μια σπονδυλωτή παράσταση βασισμένη σε 5 διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου (Σάκης, Η Τρύπα, Ο Καραγκιόζης, ΕΛΤΑ, Χαρταετοί). Το βιβλίο της Κιτσοπούλου («Νυχτερίδες») που περιέχει τα εν λόγω διηγήματα, το 2007 χάρισε στην συγγραφέα το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού "ΔΙΑΒΑΖΩ". Η παράσταση της ομάδας Seven Sisters ερμηνεύει τα διηγήματα όπως τα νοιώθει στα βιώματα και τις εμπειρίες της: είναι καταστάσεις που μπορεί να ακούσεις στις ειδήσεις, «μακριά από μας» που λέγανε οι παλιοί, αλλά είναι τόσο οριακά στην φαντασία που τα κερδίζει η πραγματικότητα. Για τον Λακάν, «η διήγηση, πράγματι, διπλασιάζει το δράμα της αρχίζοντας από τα σχόλια, χωρίς τα οποία, κανένα ανέβασμα στην σκηνή δεν θα ήταν δυνατό». Η Γιώτα Σερεμέτη, προτού μας διηγηθεί, σχολιάζει αυτό που πρόκειται να κοινωνήσουμε, και με αυτόν τον τρόπο μας εισάγει στο πρώτο «δωμάτιο» αυτού του σπιτιού που έχει κάπου και δικές μας φωτογραφίες. 

Η σκηνοθεσία της Σερεμέτη, ακολουθεί μια πολύχρωμη, σχεδόν εξπρεσιονιστική απόδοση του παλιού αναγνωστικού, αυτό το «Λόλα να ένα μήλο» που κάποιοι το είχαν πράγματι στο σχολείο κι άλλοι το είδαν σε επανέκδοση ημερολογίου, τετραδίου κλπ. Κάθε ιστορία είναι σαν ένα τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο. Οι φωνές καθαρές, οι εκφράσεις μεγάλες και λίγο γκροτέσκο, τα θεατρικά αντικείμενα υπαινικτικά με παραπομπή στο παιχνίδι, κι ενώ όλα τα στοιχεία συναινούν σε μια συνθήκη αυτοσχεδιασμού, η παράσταση η ίδια προδίδει ένα σκηνοθετικό στίγμα υπό διαμόρφωση. Το σκηνοθετικό σχόλιο στο έργο που επιλέχθηκε δεν αναιρεί τον σκοπό του συγγραφέα, αλλά κινητοποιεί τον θεατή, σαν να τον τσιγκλάει να σκεφτεί πως κάπου μέσα σε όλο αυτό το υπέρβολον των ηρώων των ιστοριών, τις μπαουχάους αναφορές στην υποκριτική φόρμα, κάπου υπάρχει κάτι που το συνερίζεται.

Οι Seven Sisters υποκριτικά λειτουργούν σαν Χορός, μοιράζονται τον ρόλο – υποδειγματικά στην ιστορία των ΕΛΤΑ – ή αναλαμβάνουν έναν ρόλο για τις ανάγκες της ιστορίας – εξαιρετικές στο Μαράκι και τον Καραγκιόζη – και αφήνονται η μια στην άλλη σαν την περίφημη άσκηση εμπιστοσύνης όπου κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι προς τα πίσω με την βαθιά πίστη ότι ο συνάδελφος θα σε δεχτεί και θα σε επαναφέρει στο κέντρο σου. Η ομάδα Seven Sisters δεν υποκρίνεται αλλά αναγνώσκει με ψυχραιμία την εξομολόγηση μιας γυναίκας που έχασε την κόρη της, στέκεται μαζί της πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού και την αφήνει να μιλήσει μέσα από το Σώμα της – ένα σώμα αλλά 7 κορμιά.   Αυτό είναι ένα στοιχείο ποιότητας σπάνιο σε θεατρική παράσταση: η ισονομία στην σκηνική ερμηνεία και δράση. Λέγοντας ισονομία αναφέρομαι στην ευγενική διαχείριση της ατομικής ιδιαιτερότητας που αφήνει τον κάθε ηθοποιό να υπάρχει ίσος απέναντι στο θέατρο, με την βαθιά συνείδηση ότι όλα συνδέονται εντός κι εκτός σκηνής.

Ο Καραγκιόζης ένα από τα πέντε διηγήματα δίνει μια κορυφαία σκηνή σε επίπεδο φωτιστικής συνθήκης και σκηνοθεσίας, καθώς το τρισδιάστατο στοιχείο για λίγα λεπτά γίνεται ένα δισδιάστατο θέατρο σκιών, με τον ανθρώπινο «Καραγκιόζη» στο κέντρο της σκηνής να αναλογίζεται, να ραγίζει και τελικά να σπάει κάτω από το βάρος της πολύχρονης κακοποίησης που τον ανήγαγε σε μια προβολή των βασανιστών του. Οι ιστορίες αυτές της Κιτσοπούλου δεν στερούνται βίας, θυμίζουν όμως σε πολλά σημεία τον Καραφλομπέκατσο & την Σπυριδούλα για την γενναιότητα της εξομολόγησης ακόμα κι αν ο παρατηρητής είναι ένας γάτος όπως συμβαίνει στον «Σάκη» ή «Το Μαράκι έκλασε» την πρώτη ιστορία που παρακολουθούμε. Η μουσική επιμέλεια ακολουθεί το βασικό στοιχείο της κάθε ιστορίας, κλείνοντας το μάτι στον θεατή που ίσως έχει γεννηθεί τότε που πρωτακούστηκαν αυτά τα τραγούδια ίσως κι όχι. 

«Το Μαράκι έκλασε» είναι μια παράσταση που μιλά και ακούγεται δυνατά και καθαρά, με τιμιότητα και ενθουσιασμό. 

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενα: Λένα Κιτσοπούλου, Σκηνοθεσία: Γιώτα Σερεμέτη, Σκηνικά – Κοστούμια: Seven Sisters, Μουσική επιμέλεια: Γιώτα Σερεμέτη, Σχεδιασμός φωτισμών: Κώστας Φιλίππογλου, Βοηθός σκηνοθέτιδος: Βάνα Σλέιμαν, Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμπίνη, Κική Παπαδοπούλου,

Art direction - Video art - Σχεδιασμός αφίσας: Λυδία Τσάτσου Παρασκευοπούλου, Καλλιτεχνική συνεργασία: Παναγιώτα Βαρελά, Μαρούλα Καλαμποκιά, Ανδρομάχη Μακρίδου, Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ανδρονίκη Τσατσαρώνη

Παίζουν οι ηθοποιές: Χριστίνα Ανδρεάκου, Ελένη Γκιούρα, Άρτεμις Δούρου, Μαρία Σαρέλη, Γιώτα Σερεμέτη, Βάνα Σλέιμαν

Στα decks η Λυδία Τσάτσου Παρασκευοπούλου

Faust Bar Theatre Arts: Καλαμιώτου 11 (δίπλα στην πλατεία Αγίας Ειρήνης)

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, στις 20:00

Τηλέφωνο: 210 3234096

Διάρκεια παράστασης: 115 λεπτά

Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 10 ευρώ