Βενετία - Εκεί που η ομορφιά χαμογελά σε κάθε σου βήμα

Όταν περπατάς στα στενά της Βενετίας αναρωτιέσαι πως θα είναι να ζεις εκεί. Πως θα είναι να αντικρίζεις καθημερινά τόση ομορφιά που σου φέρνει δάκρυα χαράς στα μάτια. Άραγε συνηθίζεται ποτέ;

Χτισμένη σε 117 νησιά σε μια ήσυχη λιμνοθάλασσα στην Αδριατική, η Βενετία είναι ένα υπέρλαμπρο κόσμημα στο στέμμα της Ιταλίας – μιας Ιταλίας γεμάτης με θαυμάσιες πόλεις, υπέροχες εξοχές και χωριά μαγικά. Η Βενετία είναι τόσο ξεχωριστή που αν και έχουν ονομαστεί κι άλλες πόλεις ως Βενετία (του βορρά, του νότου, της ανατολής ή της Μυκόνου) καμία δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συγκλονιστική ομορφιά που κατακλύζει τον επισκέπτη.

Φτάσαμε στη Γαληνοτάτη (Serenissima) Παρασκευή πρωί και από το αεροδρόμιο πήραμε το ferry που σε πηγαίνει στην πόλη. (Σημείωση: χίλιες φορές να πληρώσεις κάτι παραπάνω σε δωμάτιο μέσα στην πόλη παρά να κλείσεις απέναντι κάτι πιο οικονομικό και να πρέπει να πηγαινοέρχεσαι – δεν αξίζει τον κόπο η ταλαιπωρία και τα κόμιστρα δεν είναι λίγα, είναι 15€ το άτομο ανά διαδρομή ή 27€  με επιστροφή). Η διαδρομή κρατάει κάτι περισσότερο από 30 λεπτά παρόλο που είναι πολύ κοντινή η απόσταση, γιατί το όριο ταχύτητας των σκαφών στη λιμνοθάλασσα είναι εξαιρετικά χαμηλό, για να μην σηκώνονται κύματα που θέτουν σε κίνδυνο τα θεμέλια της πόλης. Η αλήθεια είναι ότι το όλο οικοσύστημα της Βενετίας είναι εύθραυστο – η πόλη είναι θεμελιωμένη σε αρχαίους ξύλινους πασσάλους κλήθρων, ενός είδους ξύλου με μεγάλη αντοχή στο νερό, θαμμένους στην άμμο των ελωδών νησιών, οπότε και ο κίνδυνος διαταραχής των θεμελίων είναι μεγάλος.

Η πρώτη εντύπωση με το που αποβιβάζεσαι στην πόλη μετά από ένα κάπως κουραστικό ταξίδι με το ferry δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Θαυμασμός απέραντος και απόλυτη ησυχία. Είναι αλήθεια ότι στην πόλη δεν κυκλοφορεί κανενός είδους τροχοφόρο, ούτε καν πατίνι, οπότε όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για τους πεζούς, κάποιοι πολύ φορτωμένοι με κόσμο σε κεντρικά σημεία όπως η πλατεία του Αγίου Μάρκου ή η θαυμάσια γέφυρα του Rialto, κάποιοι άλλοι ήσυχοι και υπέροχα ρομαντικοί.

Η επίσκεψή μας σ αυτές τις τελευταίες μέρες του Μάη ήταν ιδανική μιας και ο καιρός ήταν υπέροχος και ηλιόλουστος – ίσως λίγο περισσότερο ζεστός απ’ ότι θα ήθελα, αλλά ευνοούσε πολύωρες βόλτες μέσα στα στενά και στις πολυάριθμες γέφυρες – 409 συγκεκριμένα. Η ρυμοτομία της πόλης είναι χαώδης, δεν μπορείς να προσανατολιστείς εύκολα αλλά θεωρώ ότι αυτό δίνει κάτι περισσότερο στο αξιοθαύμαστο της ύπαρξής της, παρά ταλαιπωρεί τον επισκέπτη. Οι κάτοικοι είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν παρά τα τεράστια κύματα τουρισμού που δέχονται – ίσως τελικά και λόγω αυτών. Πάντως το να πει κανείς ότι όλη η πόλη είναι πνιγμένη με τουρίστες είναι υπερβολικό. Υπάρχουν πολλές περιοχές ήσυχες, αρκεί να έχει κανείς το κουράγιο να περπατήσει αρκετά και να τις εξερευνήσει. 

Μείναμε 3 νύχτες σε ένα πολύ όμορφο Bed & Breakfast, (All Palazzeto) με έναν ευγενέστατο ιδιοκτήτη, σε ένα όμορφο δωμάτιο που λίγο έγερνε (τα θεμέλια με τους πασσάλους που λέγαμε), ωραίο πρωινό στην περιοχή Cannaregio, μια περιοχή σχετικά κεντρική (7 λεπτά από το Rialto και 15 από την πλατεία του Αγίου Μάρκου), με έναν κεντρικό πεζόδρομο, τη Strada Nova, γεμάτο με μαγαζιά, εστιατόρια και gelato!

Φυσικά από τη βόλτα μας δεν παραλείψαμε την ιστορική πλατεία του Αγίου Μάρκου με την ομώνυμη υπέροχη βασιλική, το εντυπωσιακό καμπαναριό και το παλάτι των Δόγηδων. Και τα 3 άξια επισκέψεως, ο ναός με μοναδικά ψηφιδωτά που αντανακλούν την παλιά δόξα της πόλης, τα 100 μέτρα του καμπαναριού όπου αν και είναι αρκετά κουραστική η ανάβαση με τις σκάλες αξίζει λόγω της υπέροχης θέας και το παλάτι των Δόγηδων, ένα εντυπωσιακό αριστούργημα αρχιτεκτονικής με δεκάδες έργα τέχνης και αίθουσες απαράμιλλης αρχιτεκτονικής κι αισθητικής. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περάσει μέσα από τη διάσημη Γέφυρα των Στεναγμών, η οποία έχει πάρει το ρομαντικό της όνομα από το όχι και τόσο ρομαντικό γεγονός ότι από εκεί περνούσαν οι καταδικασμένοι σε φυλάκιση στις φυλακές που ενώνονται με αυτήν με το Παλάτι. Μια ματιά από το στενό παραθυράκι στον έξω κόσμο φέρνει ρίγη γνωρίζοντας ότι για κάποιους, κάποτε ίσως ήταν η τελευταία ματιά στον έξω κόσμο…

 Άλλο σημείο τέχνης και πολιτισμού είναι η εξαιρετική πινακοθήκη της Βενετίας, η Galleria Academica πλημμυρισμένη με έργα τέχνης γνωστών αναγεννησιακών ζωγράφων – με αυτά του Ιερώνυμου Μπος να ξεχωρίζουν πραγματικά για την ιδιαιτερότητά τους. Επίσης το (σχεδόν μικρό) Palazzo d’Oro στην περιοχή Cannaregio μαγεύει με την αρχιτεκτονική του, τα μωσαϊκά του και τα υπέροχα έργα τέχνης που εκθέτει.

Άλλα σημεία ενδιαφέροντος, γνωστότατα και λιγότερο γνωστά, είναι φυσικά η μεγάλη γέφυρα του Rialto που γεφυρώνει το Gran Canal και διαθέτει στο κέντρο της τουριστικά μαγαζάκια, από τη μία της πλευρά βρίσκεται ένα θαυμάσιο και πανάκριβο εμπορικό κέντρο, το Fontacho dei Tedeschi, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα εσωτερικά με ένα υπέροχο αίθριο όπου θα απολαύσετε τον ακριβούτσικο cappuccino σας με μια πινελιά αίγλης και θα χαζέψετε στα εσωτερικά του μπαλκόνια brands που απευθύνονται σε γερά πορτοφόλια και από την άλλη μεριά της γέφυρας μικρά μαγαζάκια περισσότερο τουριστικά αλλά και μια υπαίθρια αγορά με φρούτα, λαχανικά και κάθε λογής καλούδια. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία San Giakomo di Rialto, με ένα μικρό μουσικό μουσείο στο εσωτερικό της το οποίο μπορεί κανείς να επισκεφθεί δωρεάν!

Οι εκκλησίες στην πόλη πολυάριθμες κι εντυπωσιακές – κάθε μία στο δικό της στιλ, άλλες γοτθικού ρυθμού με τεράστιους χώρους λιτά στολισμένους και άλλες ρωμαϊκού, βαρυφορτωμένες με έργα τέχνης, τοιχογραφίες και αγάλματα. Επειδή η είσοδος σε αυτές είναι δωρεάν, είναι εύκολο να μπει κανείς – προσεκτικά ενδεδυμένος πάντα – και να τις θαυμάσει από μέσα. Ανάμεσα σε όλες αυτές θα ξεχώριζα την εντυπωσιακότατη εκκλησία Santi Giovanni & Paolo στην ομώνυμη πλατεία, πλημμυρισμένη με όμορφα καφέ και εστιατόρια – με λογικές τιμές – δίπλα στο νοσοκομείο της Βενετίας που από μόνο του είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι. Μια κλεφτή ματιά στην αίθουσα υποδοχής θα σας πείσει!

Για φαγητό στη Βενετία υπάρχουν δεκάδες μέρη με λαχταριστές πίτσες και μακαρονάδες – όπως και σε όλη την Ιταλία άλλωστε, και φυσικά ψαρικά και θαλασσινά. Επειδή ο γραφών δεν τα θέλει τα ψάρια και τα θαλασσινά ιδιαίτερα, η δίαιτά μας αρκέστηκε σε pizza και pasta με προτεινόμενα σημεία στην προαναφερόμενη πλατεία και στα πέριξ το Ai do Archi, με υπέροχο περιβάλλον, νόστιμη pizza και καλές τιμές, ή το 6342 Alla Corte όπου οι tagliateles al ragu που γεύτηκα ήταν θαυμάσιες! Εναλλακτικά δοκιμάσαμε και υπέροχα burger και μεξικάνικες λιχουδιές στο Old Wild West στη Strada Nova, κοντά στο ξενοδοχείο μας.

Μια κουραστική μέρα γεμάτη περπάτημα και sightseeing χρειάζεται οπωσδήποτε ένα απεριτίφ, και τι πιο κατάλληλο από ένα δροσερό Aperol Spritz σε ένα café σε μία από τις υπέροχες μικρές πλατείες δίπλα σε ένα γεφυράκι για ξεκούραση και ρομαντζάδα. Οι τιμές του Aperol Spritz είναι γύρω στα μόλις 4€ και σίγουρα αξίζει αυτή η μικρή ανάπαυλα για να ανακτήσει κανείς δυνάμεις και να εξερευνήσει την πόλη περαιτέρω! 

Τα βράδια στη Βενετία είναι μαγικά. Ο κόσμος αραιώνει και μπορεί κανείς να δει παρέες να διασκεδάζουν έξω από μικρά bar, στα σκαλοπάτια ενός γεφυριού, ενώ πολλά απ’ τα στενά είναι τελείως μοναχικά και μπορεί κανείς να ξεφύγει εντελώς από τη βαβούρα της ημέρας. Το περπάτημα γίνεται ακόμα πιο απολαυστικό και ίσως μια δοκιμή από ένα αυθεντικό ιταλικό gelato – όπως τα υπέροχα σοκολατένια που θα βρει κανείς στο Venchi -  κάνει τη βόλτα λίγο πιο μαγική! Για περισσότερη απόλαυσε προσθέτεις στο χωνάκι εσωτερικά λιωμένη σοκολάτα και στο χείλος του επίσης πασπαλισμένη με κροκάν. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις μαζί υγρά μαντηλάκια γιατί όλη αυτή η σοκολάτα θα καταλήξει παντού στο πρόσωπό σου, κάνοντάς σε ξανά παιδί!

Τα φώτα έχουν χαμηλώσει, το φεγγάρι λαμπυρίζει στα κανάλια και μπορείς είτε μόνος είτε με την παρέα σου να απολαύσεις την ησυχία στα σκοτεινά σοκάκια τραγουδώντας ίσως “O Sole Mio”. Γιατί η Βενετία είναι ένας πίνακας ζωγραφικής, ένα θεατρικό σκηνικό γεμάτο ομορφιά κι εκπλήξεις.