Xylouris White - Interview

Οι Xylouris White είναι το μουσικό project του Γιώργου Ξυλούρη (γιου του Ψαραντώνη) και του Jim White, πρώην drummer του post rock συγκροτήματος Dirty Three. 

Παίζουν ένα μείγμα παραδοσιακής κρητικής μουσικής με post rock, jazz και fusion αναφορές, με κύρια όργανα τη φωνή και το λαούτο του Γιώργου Ξυλούρη και το χαρακτηριστικό παίξιμο στα drums του Jim White. 

Πρόσφατα έβγαλαν το δεύτερο album τους (“Black Peak”), στο οποίο τα instrumental κομμάτια του ντεμπούτου τους, έδωσαν τη θέση τους σε νέα με στίχους, χωρίς να χάσουν κάτι από τον αυτοσχεδιασμό τους. 

Επιστρέφουν για πρώτη φορά με τον νέο δίσκο για μια συναυλία στη χώρα μας στο ΙΛΙΟΝ plus στις 23/02/2017 και το Boem Radio έκανε 10 ερωτήσεις στον Γ. Ξυλούρη.  

 Ένας Κρητικός λυράρης που παίζει με έναν Αυστραλό drummer μοιάζει αρχικά αταίριαστος συνδυασμός, αλλά όταν κάποιος ακούσει τη μουσική σας, αντιλαμβάνεται την χημεία μεταξύ σας και τον οικείο ήχο που απορρέει από αυτή. Τι σας έκανε αρχικά να ασχοληθείτε με αυτό; Πως αποφασίσατε να παίξετε μαζί;

Στην πραγματικότητα δεν το αποφασίσαμε ποτέ. Είχα παίξει με τους “Dirty Three” στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν και ζούσα στη Μελβούρνη. Ήταν η πρώτη φορά που παίξαμε μαζί, στην ίδια σκηνή. Όλα αυτά τα χρόνια γνωριζόμασταν με τον Jim και ήμασταν σε διαφορετικά μέρη, αλλά κάθε τόσο συναντιόμασταν σε διάφορα μέρη. Κυρίως όταν περιοδεύαμε με άλλους και ταξιδεύαμε μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας. Πριν 4 χρόνια, όταν ο Jim (White) ήρθε στην Κρήτη για να μας επισκεφθεί για πρώτη φορά, αποφασίσαμε να μπούμε κανα δυο μέρες στο studio για να παίξουμε μερικές ιδέες και αυτή ήταν η αρχή του “Goats” (σ.τ.μ. ο πρώτος δίσκος των Xylouris White).

Τι σας οδήγησε στην απόφαση να δώσετε στο λαούτο έναν (ταιριαστό για να είμαι ειλικρινής) ηγετικό ρόλο, αντί της συνηθέστερης χρήσης του ως συνοδευτικό όργανο; Ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούει κάποιος το λαούτο, σε έναν διαφορετικό ρόλο, να παίζει riffs και επικά σόλο, όπως για παράδειγμα στο Forging. 

Λοιπόν, αυτό είναι μύθος.  Το λαούτο είχε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο, δευτερεύοντα ρόλο και άλλους ρόλους, όπως ως κρουστό και ούτω καθεξής. Και ίσως έχω βάλει λίγη από την προσωπικότητα μου σ’ αυτό, όπως όλοι. Ίσως τώρα να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε κάποια νέα πράγματα μέσω του νέου ήχου, αλλά οι ρίζες είναι ρίζες. Οι επιρροές έχουν πάντα υπόβαθρο. 

Τι σου αρέσει να κάνεις, εκτός μουσικής; Πως «καθαρίζεις» το μυαλό σου, ώστε να «ξαναγεμίσεις» τη δημιουργικότητα σου; 

Περπατάω στα βουνά και στην παραλία, κάνω διακοπές, διαβάζω και παίζω μουσική. Ηρεμία. Ωραίο φαγητό. Βλέπω τους δικούς μου. 

Το album “Black Peak” διαφέρει από το ντεμπούτο σας “Goats”, αφού έχει στίχους και φωνητικά σε σχεδόν όλα τα τραγούδια και ο fusion instrumental ήχος έχει πάρει την μορφή τραγουδιών, με τον αυτοσχεδιασμό να διακρίνεται ακόμα. Οι αλλαγές αυτές έγιναν βάσει απόφασης που πήρατε ή προήλθαν φυσικά, σαν μέρος της προόδου;  

Ναι, ήταν κάτι που έγινε φυσικά, όπως λες. Μας αρέσει να ηχογραφούμε και έχουμε πολλή μουσική που ακούμε. Επιλέγουμε τραγούδια, ακούμε ξανά άλλα, τα ηχογραφούμε και πάλι αν χρειάζεται και αυτό μας οδηγεί σε αυτά που μας αρέσουν. 

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια συναυλία που σας έχει εντυπωθεί στην μνήμη ή κάποιο αστείο/ συγκινητικό περιστατικό από κάποια περιοδεία; 

Πολλές ιστορίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την φορά που πάθαμε λάστιχο λίγο έξω από το Παρίσι, λίγες ώρες πριν το soundcheck και χωρίς να έχουμε ρεζέρβα. Ήρθε ένας γερανός, ο οποίος μας μετέφερε 10 χιλιόμετρα προς τα πίσω και μας άφησε στην μέση του πουθενά. Λίγο πριν το soundcheck είχαμε βρεθεί σε έναν αυτοκινητόδρομο, έξω από ένα κλειστό συνεργείο. Το λάστιχο δεν ήταν τελείως ξεφούσκωτο, οπότε με τη βοήθεια μιας τρόμπας ποδηλάτου (με ρεύμα από τον αναπτήρα του αυτοκινήτου), φουσκώσαμε το λάστιχο και καταφέραμε να φτάσουμε μπροστά από τον συναυλιακό χώρο, με το λάστιχο τελείως ξεφούσκωτο. Παρά την αγωνία ήταν ένα αστείο ταξίδι παρέα με τον Φάνη Καρούζο (σ.τ.μ. Fannis Karoussos, Έλληνας μουσικός που παίζει σαντούρι με έδρα τη Γαλλία) και τον Jim. Το αυτοκίνητο ήταν ολοκαίνουριο με γυάλινη οροφή και τα φώτα του σε συνδυασμό με τα φώτα της πόλης, το έκαναν να μοιάζει σαν διαστημόπλοιο που έχει πάθει λάστιχο! 

Η μουσική των Xylouris White οφείλει πολλά στην παραδοσιακή κρητική μουσική, αλλά ο ακροατής μπορεί να ανακαλύψει και νέα στοιχεία στην μουσική σας. Ακούτε νέα μουσική; 

Ναι. Μερικές φορές η παλιά μουσική ακούγεται νέα και μερικές φορές, οι νέοι ήχοι ακούγονται παλιοί. Ακούμε νέα και παλιά μουσική. Αρχαία, τωρινή και μελλοντική. 

Έχετε σκεφτεί ποτέ να προσθέσετε περισσότερα όργανα ή μέλη στην μουσική των Xylouris White; 

Ναι, είμαστε ανοιχτοί σ’ αυτό. Στο “Black Peak” είχαμε καλεσμένους μουσικούς και θα έχουμε περισσότερους στο μέλλον. 

Αμφότεροι προέρχεστε από χώρες που έχουν επιρροές από διάφορες κουλτούρες. Η Κρήτη βρίσκεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ενώ η Αυστραλία είναι γνωστή για την πολυεθνική της κουλτούρα. Έχει επηρεάσει αυτό την μουσική σας και τον τρόπο σκέψης σας; 

Οι επιρροές προέρχονται από κάθε κατεύθυνση και βοηθούν πάντα. Οι διαφορετικές κουλτούρες από την Ανατολή και τη Δύση, από κάθε κατεύθυνση, σε κάνουν να βλέπεις τα ίδια πράγματα από άλλα φίλτρα. Όπως εγώ παίζω κρητική μουσική όλη μου τη ζωή, αλλά τα ίδια που παίζω, περνάνε μέσα από διαφορετικά φίλτρα. Επανάλαβε τον εαυτό σου, αλλά ξεκίνα από διαφορετική κατεύθυνση για να καταλήξεις στο ίδιο μέρος. 

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, πιστεύεις ότι οι συνεργασίες όπως οι Xylouris White και η μουσική που δεν έχει σύνορα και όρια, δείχνουν το δρόμο για την εξάλειψη του ρατσισμού και αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν πραγματικές διαφορές;

Η μουσική πάντα φέρνει τους ανθρώπους κοντά. Ο ρατσισμός δεν ταιριάζει με την μουσική. Δεν ταιριάζει πουθενά και με κανέναν τρόπο. 

Θα θέλατε να μας ενημερώσετε πάνω σε τι δουλεύετε τώρα και ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Τώρα κάνω αυτό που κάνω και στο μέλλον θα κάνω αυτό που θα κάνω. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι να δουλεύουμε στο νέο μας δίσκο και αυτό που θα κάνουμε στο μέλλον είναι να δουλεύουμε στον επόμενο δίσκο νομίζω. 

Info

A Cretan lutenist playing with an Australian drummer seems at first a rather unusual combination but when someone listens to your music he can feel the chemistry between you and listen to the familiar sound that derives from it. What got you involved in this in the first place? How did you decide to play together?

We never decided really. I had played with Dirty Three, and that was the early 90s and when I used to live in Melbourne. And that was the first time we played together, on the same stage. All these years Jim and I knew each other and we always were in different places and every now and then we met each other in different places. Touring with other people and traveling between Greece and Australia, mostly. And that happen when Jim came to Crete to visit us the first time 4 years ago we decide to go do a couple of days in the studio to play some ideas, and that was the beginning of Goats. 

What led you to the decision of giving laouto a (fitting to be honest) lead role instead of its usual use as an accompanying instrument? It is very interesting to listen to laouto in a different role playing riffs and epic solos e.g. in Forging.

Well, that is a myth. Lute has always had first role and accompanying role and other roles, percussion and so on. And maybe I gave into that a little bit of my personality as everyone. Maybe now we’ve got the opportunity to do some new things through new sound, but roots are roots. The influences always has background.

What do you like to do outside of music that contributes to your musicality? How do you “clear your head” in order to rejuvenate your creativity?

Walking in the mountains and on the beach, having a holiday, reading and playing music. Quiet time. Nice food. See your people.

“Black Peak” is different from your debut album “Goats” as it has lyrics in almost every song and the fusion instrumental sound of debut is channeled in songs, with the improvisation still audible. Are these changes based on a decision you took or it was something that came naturally as part of the progress?  

Yes, it was a natural happening, as you say. We like recording and we have a lot of music to listen. We choose songs, listen again, record again if we need and that drives us to what we like.

Would you like to share with us your most memorable live gig or a moment from a concert or tour that was funny/ moving etc?

Many stories, I remember once we had a flat wheel just outside Paris, a couple of hours before sound check, no spare wheel, and a platform came and took us 10k backwards and eft us in the middle of nowhere two hours just before soundcheck on a freeway outside of a closed mechanics, but the flat wasn’t completely flat and we had a little pump (for bicycles) powered by the car’s lighter, we pumped the tire and we made it to right in front of the venue with the tire now completely flat, and all this time. The suspense made it a funny trip with Fani Karousso and Jim and I and the car was brand new with a glass roof, the lights of the car and the city lights – it was like a space ship with a flat tire!

Xylouris White’s music owes a lot to traditional Cretan music but the listener can also find new elements in your music. Do you listen to new music?

Yes. Sometimes old music sounds new, and sometimes new music sounds old and we listen to new and old. Ancient now and future

Have you ever thought of adding more organs or members to Xylouris White’s music?  

Yes, We’re open to that. We have guests on Black Peak, and will have more guests on the future.

You both come from countries that have influences from different cultures. Crete’s located between West and East and Australia is known for its multiculturalism. Has it affected your music and your way of thinking?

The influences come from any direction. The influences always help. Multiculturalism from East or from the West, from any direction, make you to see the same things again, like I play Cretan music all my life and the same things I play go through different filters. Repeat yourself, but start from different direction to come to the same point.

As an add-on to the previous question, do you believe that collaborations like Xylouris White and music that has no boundaries and frontiers can show the way to eradicate racism and prove that there are no actual differences?  

Music always puts people together. Racism doesn’t fit with music. Doesn’t fit anywhere, anyway

Would you like to inform us about what are you working on at this time and your plans for the future?

Now I’m doing what I’m doing and in the future I’m going to do what I’m going to do. What we’re doing now is working on our new record, and what we’re doing next is working on our next record, I think.

Info